Οι διεκδικητές του ονείρου...

Εμείς οι φτωχοί διεκδηκητές του ονείρου

καθηλωμένοι και απρόσκλητοι παρακολουθούμε πίσω απ' τη σκηνή

το έργο που ανεβάσανε για μας, οι θιασώτες του ύστατου σήμερα

απαγγέλλοντας ξανά και ξανά σε μονολόγους τα λάθη μας

για να μην κάνουμε το λάθος να προσπαθήσουμε και πάλι.

Εμείς οι αετοί των απόκρημνων βράχων

οι αναρριχητές των υψηλών αρετών

εκλιπαρούμε τα δέντρα του κάμπου

να ξαποστάσουμε για λίγο στους κλώνους τους.

Εμείς οι αγέρες των επτά θαλασσών

των οριζόντων οι κατακτητές

οι άσπονδοι εχθροί του σκότους

που με προσάναμμα τις ψυχές μας

αποκαλύψαμε τις σκιές των άλλων

αναστηλώνοντας τις μνήμες

που καταράστηκε το είναι μας.

Εμείς...τι κάναμε εμείς...

Μας ποδοπάτησαν σαν τα ξερόκλαδα της στέρφας γης

που αναμασάει ο άνεμος.

Σαν τους καταράκτες που δεν αφρίζει ο θυμός τους

στερέψαμε, συμβιβαστήκαμε εμείς.

Εμείς οι ανοικτοί δρόμοι των πόλεων

η ελπίδα της μοναδικής, μοναχικής διαφυγής

η αλόγιστη υπερηφάνεια του αύριο

εγκλωβισμένοι στα σοκκάκια της καθημερινότητας

επαναπαυόμαστε στις έγνοιες που μας χρεώσανε

οι οφειλέτες της απλήρωτης νιότης μας.

Εμείς...γιατί να το κάνουμε εμείς...