Δεν θα με σβήσεις...
Είμαι η φωνή της ψυχής σου
είμαι τα λόγια που θέλεις να ακούσεις
είμαι τα μάτια, που από μέσα τους, θέλεις να δεις.
Δεν θα με σβήσεις...Εκεί στην άκρη θα με αφήσεις.
Να με φωνάζει η σιωπή σου...Να υπακούω στη θύμηση σου,
όταν δεν θα 'χεις τίποτα να πεις.
Δεν θα με σβήσεις...
Γιατί είμαι ο ήλιος που γέρνει
στην κάμαρα σου σαν μπαίνει
να τη γιομίζει με φως.
Δεν θα με σβήσεις...
Στην αγκαλιά σου θα με κρατήσεις
στη συντροφιά μου, τη λίγη-έστω κι αυτή-θα ελπίζεις
αφού είμαι το χώμα, κι εσύ λουλούδι στη γλάστρα να ανθίζεις
και τον χειμώνα που βρίζεις...
Θα τον κρατήσω εγώ!
!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή