Στην ανθρώπινη σου ύπαρξη...

Αναρωτήθηκες ποτέ...

γιατί οι άνθρωποι κρύβουν τα εσώψυχα τους

και σαν επτασφράγιστο μυστικό

κλειδώνουν τη καρδιά τους...

κι όλα όσα αισθάνονται μέσα τους τα πνίγουν

κι απ' της ψυχής τους τα κελιά να φύγουν δεν τα αφήνουν.

Κι αυτά, κάποιες νύχτες ερημιάς τα χνώτα τους με οινόπνευμα βρωμίζουν

όταν σαν τους επαίτες στα σκουπίδια για να βρουν τροφή, έτσι τα ανασκαλίζουν.

Αναρωτήθηκες ποτέ...

γιατί οι άνθρωποι άλλα νιώθουν κι άλλα λένε

μη βιαστείς υποκριτές για να τους πεις, ίσως κι αυτοί δεν φταίνε

πόσες φορές στο παρελθόν εμπιστεύτηκες τα συναισθηματά σου

και σαν τον άσπονδο εχθρό, λεηλάτησαν την ευαίσθητη καρδιά σου.

Δεν σου κάνει εντύπωση...

που οι άνθρωποι περισσότερο φοβούνται τον εαυτό τους

γνωρίζουν τον αντίπαλο κι είναι ισοδυναμός τους...

κι αν μόνος με αυτόν επιλέξεις να ζεις, αναπόφευκτο είναι να συγκρουστείς

στην αναμέτρηση μαζί του θα είσαι ηττημένος νικητής.

Για αυτό θα ψάξω το κλειδί την κάθε καρδιά να ανοίγω

και σε όσους με εμπιστεύτηκαν μόνο χαρά να δίνω

κι αυτά που νιώθω μέσα μου βαθιά, θα τα εκδηλώνω

την ανθρώπινη μου ύπαρξη θα πάψω να σκοτώνω...