τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο στο χρόνο όλα τα "πράγματα" φθείρονται.. ακόμα και οι Ήλιοι...
αν ερμηνεύω σωστά την αναφορά σου αγαπητέ φίλε...
ΜΟΝΟ - Κ.Καρυωτάκης
Αχ, όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν! Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν. Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια, να φύγουνε, να σβήσουν.
‘Ετσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια, για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι. Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι ν’ αφήσω κάποιο δείλι.
Τα ωραία κι απλά κορίτσια –ω, αγαπούλες!– η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος. Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα, να με βαραίνει στείρος.
Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι, να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια και σα να μου γελάνε.
Νηπενθή, 1921
μα ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι Ήλιοι, χάνονται πριν από την Σκιά τους..... ίσως αυτή να είναι το διαχρονικότερο των πραγμάτων.. η σκιά.. η ανάμνηση της ύλης, χνάρι πάνω στο άυλο..
Χωρίς να θέλω να προσβάλω την "ποιητική σου οξυδέρκεια"...καμία σχέση! (Μην "πελαγοδρομούμε" διαρκώς στην τέχνη...λέει απλά αυτό που γράφει...τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...τώρα εάν εσύ θέλεις, σώνει και καλά να "ταξιδέψεις"...καν' το!)
ναι θα το κάνω, αν δεν σε πειράζει.. άλλοτε λαχταράμε ταξίδια άλλωστε και άλλοτε πεθυμούμε το λιμάνι κανείς δεν ξέρει.. ποιητική-διαλεκτική, στο ίδιο σύμπαν συνυπάρχουν.. αρμονικά από πάντοτε :)
τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο στο χρόνο
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα τα "πράγματα" φθείρονται..
ακόμα και οι Ήλιοι...
αν ερμηνεύω σωστά την αναφορά σου
αγαπητέ φίλε...
ΜΟΝΟ - Κ.Καρυωτάκης
Αχ, όλα έπρεπε να ‘ρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,
να φύγουνε, να σβήσουν.
‘Ετσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.
Τα ωραία κι απλά κορίτσια –ω, αγαπούλες!–
η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνει στείρος.
Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ‘ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σα να μου γελάνε.
Νηπενθή, 1921
μα ακόμα και αυτοί οι ίδιοι οι Ήλιοι,
χάνονται πριν από την Σκιά τους.....
ίσως αυτή να είναι το διαχρονικότερο των πραγμάτων.. η σκιά.. η ανάμνηση της ύλης,
χνάρι πάνω στο άυλο..
Χωρίς να θέλω να προσβάλω την "ποιητική σου οξυδέρκεια"...καμία σχέση!
Διαγραφή(Μην "πελαγοδρομούμε" διαρκώς στην τέχνη...λέει απλά αυτό που γράφει...τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...τώρα εάν εσύ θέλεις, σώνει και καλά να "ταξιδέψεις"...καν' το!)
ναι θα το κάνω, αν δεν σε πειράζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλοτε λαχταράμε ταξίδια άλλωστε
και άλλοτε πεθυμούμε το λιμάνι
κανείς δεν ξέρει..
ποιητική-διαλεκτική, στο ίδιο σύμπαν
συνυπάρχουν.. αρμονικά από πάντοτε :)