31 Μαΐου 2012

Η συνάθροιση











Σχεδόν σε κάθε μας συνάθροιση ήσουν απών.
Αλλά κι όταν τύγχανε να παρευρεθείς
πάντα κάτι συνέβαινε και το "έβαζες στα πόδια".
Και σήμερα-άλλο πάλι και τούτο-έστειλες
την απαισιοδοξία να σε εκπροσωπήσει.

Στρογγυλοκάθισε στη καρέκλα σου, κι άρχισε τα "μα και τα μου..."
Κι όλοι οι άλλοι άρχισαν να μιλούν ψιθυριστά:
"Τι μας την έστειλε αυτή", μουρμούριζαν.
"Χωρίς την παρουσία της δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!"
"Που χαζολογάει πάλι η χαζοχαρούμενη;"

Τότε το άδικο δεν άντεξε και αναφώνησε:
"Δεν φταίει αυτή που μας έχει κακομάθει!"
"Εμείς φταίμε που της δώσαμε τόση σημασία..."
Αμέσως ο αυθορμητισμός μαζεύτηκε στη καρέκλα του.
Το θάρρος δείλιασε και μας κοίταζε στα μάτια πλέον σκεπτικό.
Η αυτοθυσία το πήρε απόφαση:" Ή εμείς ή αυτή!", είπε.
Και ο θυμός κτυπώντας το χέρι του δυνατά στο τραπέζι,
βροντοφώναξε: "Μπορούμε και χωρίς αυτή!"
"Κι εμείς τι είμαστε εδώ, απλά και μόνο ένα συναίσθημα;"
_ "Όχι βέβαια!"...Αναφώνησαν άπαντες.

Τη στιγμή εκείνη ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται αλαφιασμένη.
"Άργησα το ξέρω, αλλά δεν φταίω εγώ!"
"Εσείς φταίτε, ή θα ερχόσαστε πιο νωρίς ή θα με καθυστερείτε
πάντα, με την ανασφάλεια σας και την μεμψίμοιρη αποφασιστικότητα σας!"
Η απαισιοδοξία σηκώθηκε να φύγει, κατάλαβε πως "δεν την έπαιρνε άλλο..."
Για μια στιγμή κοντοστάθηκε μόνο, χαιρέτησε με ένα βλέμμα λυπητερό
και αποχώρησε κλείνοντας αργά τη πόρτα πίσω της.

28 Μαΐου 2012

Νικητής και ηττημένος













Το θάρρος σου με κάνει να δειλιάζω
η έπαρση σου με κάνει ταπεινό...
Σαν δεν είσαι ο νικητής εσύ, τρομάζω
την ώρα που εγώ δεν ηττηθώ!

Δεν έχω τίποτα να πω


"Κάθε νέο πάθος αφαιρεί από το παλαιό,
κάθε νέος πόνος προσθέτει εις τον παλαιό!"

21 Μαΐου 2012

Ευχές












Χρόνια πολλά!
Να έχεις ό,τι επιθυμείς.
Να χαίρεσαι ό,τι αγαπάς.
Να 'σαι καλά και ευτυχισμένος.

Δύσκολο το ξέρω, αν όχι ακατόρθωτο.
Αλλά αυτά περιέχουν οι ευχές.
Πράγματα απραγματοποίητα...
Γι αυτό άλλωστε τις λένε κι ευχές!

Για να προκαταβάλουν αυτό που δεν έχουμε
ή ακόμα κι αυτό που είναι αδύνατον ποτέ να υπάρξει.
Ουτοπική παράκληση, που εάν και ψεύτικη
πρέπει σώνει και καλά να ειπωθεί.

Και χαρακτηρίζεσαι ως αγενής
εάν δεν πεις κάτι που δεν το πιστεύεις.
Παράξενος κόσμος, που αναζητά την ελπίδα του
στις ευχές σου και μόνο.

Weightless by Erika Janunger


Οι μνηστήρες της Πηνελόπης












Βοή, αλαλαγμός
και καρδιές που πάλλονται
καθώς τα στήθη αργά ανασαίνουν.
Και οι φόβοι, σφήγκες
που στριφογυρίζουν στο μυαλό
σαν αλυσίδες που αργοκινούν
το άρμα της κολάσεως.
Κάθε μεσημέρι που ο ήλιος καίει, αυτοί χαζεύουν
την Πηνελόπη που δροσίζεται στα νερά της Ιθάκης.

Μήτε καράβι φαίνεται, μήτε πανιά να τα φουσκώνει ο άνεμος.
Και οι λίγοι εναπομείναντες πιστοί στην προκυμαία, έφυγαν κι αυτοί.
Κι ο θρόνος αραχνιασμένος περιμένει τον Βασιλιά του.
Και εμπρός του, οι μνηστήρες που μαλώνουν για μια Πηνελόπη
διεκδικώντας το στέμμα ενός τυπικού Βασιλιά.

20 Μαΐου 2012

Κ.Π.Καβάφης-Όσο μπορείς (απαγγελία γ.βουτσάς)



οπτικοποίηση, μουσική επένδυση και απαγγελία:

γιώργος βουτσάς

Αλέξανδρος Φιλιππάκης-Φύσημα (ποίηση)


Η εισαγωγή τού ποιητή (incipit που λένε οι λατίνοι), στο ποίημά του, είναι:

                                                    Καθώς εκείνου η ψυχή πια έβγαινε
                                                    και κουρασμένη, βιαστικά τον εγκατέλειπε


Ύστερα σκέφτεται κάτι ταιριαστό μα απίθανο να βάλει για συνέχεια...λίγο σκοτεινό:

                                                    Μια μεγάλη, στο στέρνο του πληγή
                                                    Ανοιγόκλεινε
                                                    Οι όχθες της απομακρύνονταν
                                                    η μια από την άλλη
                                                    κι ύστερα έρχονταν
                                                    τόσο κοντά η μια στην άλλη
                                                    σαν το πλησίασμα των χειλιών
                                                    που προσπαθούν να ταιριάξουν
                                                    μα όχι σαν σε φίλημα
                                                    παρά σαν φύσημα πάνω στα κεριά μιας τούρτας
                                                    Πέρασε ένα ακόμη έτος
                                                    Έληξε ο χρόνος τούτος,
                                                    ο επί Γης;

Κάθε μια περίσταση διαφέρει από τις άλλες...Να, εδώ, τού μάστορα

                                                    Η ψυχή ανυπομονούσε να του φύγει,
                                                    να τον εγκαταλείψει
                                                    Έτσι, όση δεν βγήκε
                                                    με την τελευταία του πνοή,
                                                    ανάμεσα απ' τα χείλη τής πληγής
                                                    διέξοδο να φύγει βρήκε


Τα υπόλοιπα είναι τών ποιητών αυθαίρετες, υποκειμενικές διαπιστώσεις ή ανόητες απορίες:

                                                    Πέρασε ένα ακόμη έτος
                                                    Μα έληξε ο χρόνος τούτος,
                                                    ο επί Γης;



13 Μαΐου 2012

Γιάννης Κανδύλης-Μετρητής βημάτων (ποίηση)



οπτικοποίηση, μουσική επένδυση & απαγγελία ποιήματος:

γιώργος βουτσάς


Λίγα λόγια

Φίλε μου Γιώργο...έμεινα άναυδος...δεν έχω λόγια (εγώ, ένας υποτίθεται ποιητής)!
Είναι το πιο αγαπημένο μου ποίημα, το ήξερες...
Στάθηκες όχι απλά αντάξιος των προσδοκιών μου, άλλα ξεπέρασες και την ποιητική μου φαντασία.
Αυτό το εμβαπτισμένο κλίμα της πικρίας της απαξίωσης και της ματαιότητας της γήινης ζωής μας. 
Η συναισθηματική απαγγελία σου, η άλλοτε σαρκαστική, η άλλοτε θυμωμένη και η άλλοτε ήρεμα φιλοσοφημένη.
Η μουσική που επέλεξες...
Αποτυπώνουν ανάγλυφα όλα αυτά που αισθανόμουν τη στιγμή που το έγραφα.

Σ' ευχαριστώ γι' αυτό...

12 Μαΐου 2012

Κ.Π.Καβάφης-Τείχη (απαγγελία γ.βουτσάς)



οπτικοποίηση, μουσική επένδυση & απαγγελία ποιήματος:

γιώργος βουτσάς

11 Μαΐου 2012

Παρελθόν















Γεφύρωσα το χθες μου με το αύριο.
Επέλεξα το δρόμο της επιστροφής για μέλλον.
Το σήμερα με κοιτάζει παράξενα:
_ "Αυτό που ζεις είναι ήδη παρελθόν", μου λέει!
Το παρόν το συντροφεύει η κατάντια σου
τη ματαιότητα σου έχει συντροφιά το μέλλον.
Κι έτσι αναγκάζεσαι να ζεις σ' ένα διαρκές παρελθόν.
Που κατά την περίσταση, τη μάσκα του παρόντος φοράει
κι άλλοτε την αλλάζει με αυτή του μέλλοντος.
Μέχρι το πρόσωπο σου γίνει ένα με αυτές
και οι γκριμάτσες τους ανέκφραστα προσωπεία

04 Μαΐου 2012

Ν.Ξυλούρης-Κ.Βάρναλης-Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου-1978


Το κορίτσι της γειτονιάς















Μεθυστική η βραδιά
κι αυτή τον ουρανό κοιτάζει
τ' αστέρια όλο νάζι
ερωτικής ματιάς.

Άσπλαχνο το φεγγάρι
καρδιά που 'χει μαράζι
την ώρα που χαράζει
να ερχότανε μακάρι.

Μια άγνωστη αγκαλιά
ίσως την περιμένει
κι η ελπίδα πίσω μένει
στον πόνο γιατρειά.

Ελπίζει στη στιγμή
μα άλλα ο καιρός θα φέρει
κι ας κάνει πως δεν ξέρει
το νιώθει δεν θα ΄ρθει.

Χρόνια που καρτερεί
ζωή μέσα στη πλάνη
γι' αυτόν κτίζει λιμάνι
σαν τύχει και φανεί.

Αγάπη, γεμάτη μοναξιά
πανσέληνος και μύρα
κλαίει η κακομοίρα
σπαράζει η γειτονιά.

02 Μαΐου 2012

01 Μαΐου 2012

Όνειρο ζω...Μη με ξυπνάτε!


Ελληνική πρωτομαγιά 2012












Που πάνε όλοι αυτοί,
με τα ακριβά αυτοκίνητα τους
με τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά τους
με το χαμόγελο ως τ' αυτιά τους
να γιορτάσουν τη πρωτομαγιά τους!

Αυτοί, που τρων με δέκα μασέλες
στις παραλιακές ταβέρνες
με ταγιεράκια και Αρμάνι
μήπως εγώ είμαι το χαϊβάνι;

Και που είναι οι άλλοι, που πεινάνε
που δεν έχουνε ψωμί να φάνε
που όπου βρεθώ και όπου πάω
γκλαμουριά κι ο κύριος "γαμάω"!

Β.Παπακωνσταντίνου-Μ.Λοίζος-Πρώτη Μαϊού-1982