μπορεί το πέταγμα να χαρεί τη βροχή...
¨Μάταιη ψυχή, στην ατονίαν εσπέρας εαρινής
ενώ θα κλείνεις τα χρυσά φτερά σου πληγωμένη
την ώρα που σα λύτρωση κάτι θα καρτερείς
φτωχή καρδιά, θανάσιμα μα αιώνια λυπημένη..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου