31 Δεκεμβρίου 2011

Τίποτα δεν είναι όπως παλιά











Όλα αλλάζουν
κι όλα μας κοιτάζουν
με μια αλλιώτικη ματιά.
Της φθοράς
και της αφθαρσίας
γι' αυτούς που το ταξίδι τέλειωσαν
και γι' αυτούς π' ούτε κατάλαβαν
ποιο είναι το ταξίδι.

Κάτι πρέπει να ξέρει η νύχτα
κι αργεί να ξημερώσει.
Κάτι πρέπει να ξέρει η άνοιξη
κι αργεί να 'ρθει.

Δεν επέστρεψαν τα λόγια
που κάποτε ξεστόμισαν.
Τα συναισθήματα, μας περιφρόνησαν
γιατί αυτά που λέγαμε, ποτέ δεν αισθανθήκαμε.

Και τώρα,
με μια φυγοκεντρική εσωστρέφεια
ο κύκλος γίνεται δύνη,
η ατολμία, θράσος
και η απάθεια, διαμαρτυρία.

27 Δεκεμβρίου 2011

Χωρισμοί
















Αγάπες που χάθηκαν
στου ονείρου, το ανοιξιάτικο δείλι.
Μουσκεμένα, σαν ρούχα τα μάτια σου
αποζητούν τη φωτιά.

Όλα εκείνα που πάντρεψαν
το χειμώνα, με τα ρόδα του Απρίλη.
Σε μια καρδιά αφιλόξενη, πια
έχουν κτίσει φωλιά.

Χωρισμοί που δεν άντεξαν
του θανάτου το πόνο.
Σαν μια ανάμνηση θάφτηκαν
στου θυμικού τη γωνιά.

Σαν περάσει το θέρος
του φθινοπώρου η οδύνη,
όλα μοιάζουν προσάναμμα
στη παγερή μοναξιά.

25 Δεκεμβρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΑ (Άκης Πάνου-Ο κόσμος ο δικός σου)




Πως να μαντέψω, πως πρέπει να βαδίσεις.
Πως να σου μάθω, πως πρέπει να κοιτάς.
Δεν έχω ζήσει στο κόσμο που θα ζήσεις.
Δεν περπατούσα εκεί που θα πατάς.

Σε αυτά που είδα, σε αυτά που 'χω περάσει
πολλά τα λάθη και λίγα τα σωστά.
Και είσαι του κόσμου που κάποτε θα φτάσει
από το χρόνο, να τρέχει πιο μπροστά.

Πως θα 'ναι αλήθεια, ο κόσμος ο δικός σου.
Η φαντασία δεν φτάνει να το δω.
Εδώ τελειώνει για μένα το ταξίδι
ενώ για σένα αρχίζει από 'δω.

Τείχη-Κ.Π.Καβάφης



















Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ
άλλο δεν σκέπτομαι-τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη...

Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α...όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω;

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ (Άκης Πάνου-Στο σταθμό του Μονάχου)


24 Δεκεμβρίου 2011

Γιορτινές στιγμές















Χιονισμένες πλαγιές-
στο λευκό τους το χρώμα
λαμπιρίζει ο ήλιος.

Αγνές μα ψυχρές-
οι ακατοίκητες από ελπίδα καρδιές
και του ανεκπλήρωτου ο πόνος
που δεν πιάνεται φίλος.

Στοιχειωμένες στιγμές-
γιορτινά τραπέζια, ευχές
και λαμπιόνια πολλά
να ομορφαίνει ο τοίχος.

Εορτές και χαρές-
που σκοντάφτουν στο χτες
σε αγαπημένα πρόσωπα
που δεν υπάρχουν πια,
"χρόνια πολλά" να τους λες.

Στολισμένες βιτρίνες-
χριστουγεννιάτικα δέντρα
μουσικές γιορτινές...
Κι ο Άη-Βασίλης που έρχεται
ακούγεται μόνο στων παιδιών τις φωνές.

23 Δεκεμβρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΑ (Άκης Πάνου-Στις παράγκες)



Λίγα λόγια:

Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι φανατικός ακροατής του λαϊκού τραγουδιού.
Άλλωστε αυτό φαίνεται, από τις εδώ μουσικές μου προτιμήσεις.
Μόνο τα τραγούδια του Άκη Πάνου αγγίζουν την ψυχή μου σαν τα ακούω.
Μεγάλος συνθέτης αλλά και λαϊκός ποιητής κατά 'με, για αυτό είπα να εγκαινιάσω
τι νέα μου στήλη "Αφιέρωμα" στο blog, απ' αυτόν.

Έπειτα, ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του, είναι και ένας λόγος παραπάνω
για την εκτίμηση μου στο πρόσωπο του.

Πάντα είχα μια κλίση και μια συμπάθεια προς αυτού του χαρακτήρα ανθρώπους.

22 Δεκεμβρίου 2011

Σκέψεις...(ο άλλος μέσα μου)

Κάποια στιγμή αποφάσισα
να αποβάλω αυτόν τον άλλον από μέσα μου.
Να απαλλαγώ απ' αυτή την θνησιγενής υπεροψία,
του ανθρώπου που τα ξέρει όλα.
Που για τα πάντα έχει άποψη,
που κανείς δεν τον ακούει και όλοι τον συνερίζονται.
Έπειτα κατάλαβα πως τίποτα δεν ήταν τυχαίο!
Όλα πηγάζουν από την αμερόληπτη πλευρά του εγώ.
Εγώ κι οι άλλοι, εμείς κι αυτοί...
Γεμίσαμε στρατόπεδα συγκεντρώσεως ηλιθίων.
Τόσο ηλιθίων που εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα
αναφωνούμε υπερήφανοι των εθνικό μας ύμνο:

"Σε γνωρίζω από την κόψη
του ό,τι πονάει πιο πολύ.
Σε γνωρίζω από την όψη
του χαμάλη στη ζωή.
Απ' τις ρίζες μας βγαλμένη
που ανθίζουν νοερά
και σαν πρώτα δοξασμένη
χαίρε, ω χαίρε, κακομοιριά!"

17 Δεκεμβρίου 2011

Βράδυ-Κ.Καρυωτάκης



Τα παιδάκια που παίζουν στ' ανοιξιάτικο δείλι
-μια ιαχή μακρυσμένη-
τ' αεράκι που λόγια με των ρόδων τα χείλη
ψιθυρίζει και μένει,


τ'ανοιχτά παραθύρια που ανασαίνουν την ώρα,
η αδειανή κάμαρα μου,
ένα τραίνο που θα 'ρχεται από μια άγνωστη χώρα,
τα χαμένα όνειρά μου,


οι καμπάνες που σβήνουν, το βράδυ που πέφτει
ολοένα στην πόλη,
στων ανθρώπων την όψη, στ' ουρανού τον καθρέφτη,
στη ζωή μου τώρα όλη...




Μουσική: Λ.Πλάτωνος
Ερμηνεία: Σ.Γιαννάτου

11 Δεκεμβρίου 2011

Jerry Goldsmith-Papillon (1973)



"Γιατί μερικά πράγματα
μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη..."

07 Δεκεμβρίου 2011

Ε, και;...(παλιέ μου συναγωνιστή)












Κάποτε ορίζαμε τις ψυχές μας.
Με ένα ποδήλατο ανακαλύπταμε τον κάματο της ανηφόρας
που τύχαινε στο διάβα μας για να προχωρήσουμε μπροστά.

Κάποτε από μια μικρούλα κάμαρα
ταξίδευαν τα όνειρα σε θάλασσες ανοιχτές.
Έστω κι αν ήταν φουρτουνιασμένες.
Έστω κι αν οι ακτές τους φάνταζαν τόσο μακρινές.

Κάποτε μοιραζόμασταν ό,τι κι αν είχαμε...
Και το ψωμί μας, και τις πλάτες μας βάζαμε, και την αγάπη μας.
Όλα ήταν διπλά, κι εμείς μόνοι μας απέναντι σε όλα!

Τώρα το ποδήλατο έγινε jaguar.
Η καμαρούλα έπαυλη.
Και τα όνειρα μας, καρποστάλ μιας παλιάς εποχής
αραχνιασμένα στης λήθης τα συρτάρια.
Το ψωμί χαβιάρι.
Οι φουρτουνιασμένες θάλασσες
ήρεμες πολυτελείς πισίνες.
Οι πλάτες μας γιόμισαν μαχαιριές.
Και την αγάπη, τη κράτησες μόνο για σένα.

Κι αποζητάς το θαυμασμό,
στα μάτια μου να δεις...

Μόνο μια απάντηση,
θα πάρεις από μένα:

_ Ε, και;

05 Δεκεμβρίου 2011

Σκέψεις...(όλα βαίνουν καλώς!)


Μπερδεμένα λόγια...
Αιχμαλωσίες ανθρώπων στην αμηχανία της απρόβλεπτης στιγμής.
Δεν κηδεμονεύεται το αύριο...
Το σήμερα παριστάνει πως "όλα βαίνουν καλώς!"
Τόσο αμήχανα, σαν αναφορά στρατιώτη, που ξέρει πως κοιμήθηκε στη σκοπιά του.
"Όλα βαίνουν καλώς" για να υπάρχουν και αύριο,
"όλα βαίνουν καλώς" για να υπάρχει η στιγμή που θα αυτοαναιρείσαι εσύ...