Απόψε η νύχτα νιώθει την ανάγκη σου...

Απόψε η νύχτα έχει την ανάγκη σου

νιώθει την απορρέουσα σκέψη σου

που γλιστρά σαν τις σταγόνες της βροχής

πάνω από τις στέγες των σπιτιών που ετοιμόρροπες

γέρνουν στου παραθύρου σου το βλέμμα

σαν ν' αφουγκράζονται το νοερό κλάμα της ψυχής.

Απόψε η αυτοσυγκράτηση χαμήλωσε τα μάτια της

και αποσύρθηκε σκεπτική σε μια γωνιά του δωματίου

κάνοντας παρέα στις σκιές του παρελθόντος, που αποθύμησε

αισθάνοντας την ανάγκη να τους πει μία συγνώμη

αφήνοντας να αποδράσουν οι θύμησες

να ξεχυθούν σαν τους διαδηλωτές στις πλατείες των συγκεντρώσεων

διεκδικώντας αυτά που τόσο καιρό στερήθηκαν κι ακόμη δεν τους ανήκουν.

Απόψε η θλίψη γένεικε χαρά μικρού παιδιού που παίζει στην αλάνα

και η αγάπη τράβηξε το δρόμο της στα καλντερίμια των στιγμών

που λησμονήθηκαν, στου απείρου κάλλους κοριτσιών της εφηβείας σου

που γλυκοφίλησε η αγνότητα της σκέψης σου, τότε που η αλήθεια

έμοιαζε με αλήθεια γι' αυτά που αισθανόσουνα...

γι' αυτά που πρόλαβε και σου μαρτύρησε η καρδιά σου...

πριν τον εξευτελισμό της προδομένης νιότης σου.

Απόψε η νύχτα κρύβει έναν θάνατο

μια ατελέσφορη ερωτική παράκρουση των γενεθλίων χρόνων σου

που αποπερατώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες

για να 'ναι αψύς μα σύντομος ο πόνος της απώλειας του ωραίου, του όχι άσχημου

καθώς το μέτριο αρμόζει στην ζωή των συμβιβάσεων

και των απόλυτων μοναχικών μας χρόνων.