Πεσμένα φύλλα οι αναμνήσεις στο χώμα
κι ο χρόνος τα ποδοπάτησε...
Κι απ' το σαθρό το φύλλωμα
κομμάτια παζλ ανασυνθέτουν
τη νοσταλγία της ψυχής.
Μάταια όλα;
Απολεσθέντα αντικείμενα
που ανακάτεψε ένα βράδυ
στο κύκνειο άσμα του, ο παγωμένος
πια αγέρας της απωθημένης νιότης μου.
Πριν το χώμα της βροχής στεγνώσει.
Σαν τα τραπουλόχαρτα που ανακατεύει
ο κρουπιέρης πριν την τελευταία παρτίδα.
Κόψε να ξαναπαίξω...
Ίσως τώρα απαντήσω στο απορημένο μου χθες
με ένα δήθεν καλύτερο αύριο.
Ίσως με καθοδηγήσουν σωστά
τα ξεραμένα δαφνόφυλλα της παλιάς μου δόξας
που τρίμματα πια, κρατώ στις χούφτες μου
για να θυμάμαι τον δαφνοστεφανωμένο
ήρωα μιας περασμένης, αλλοτινής μου ζωής
που τώρα στέκει εκεί αδαμάντινος, πουλιά να τον αφοδεύουν.
Κόψε θα ξαναπαίξω...
Έστω κι αν τα κέρδη δεν έχουν καμιά σημασία για μένα πια.
Έστω κι αν ξέρω, πως στο παιχνίδι αυτό, πάντα θα είμαι χαμένος.
υπέρ το δέον απαισιόδοξο..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι επειδή δεν μου άφησες πολλά παραθυράκια
(πώς να μου αφήσεις, αφού εκεί που παίζονται αυτά τα παιχνίδια δεν έχει ούτε για δείγμα παράθυρα... και χάνεται, νοσταλγήται ο χρόνος..)
θα σου πω να σηκωθείς από το τραπέζι και να τρέξεις στη έξοδο, να πάρεις βαθιά ανάσα...
να περπατήσεις κάτω από τον ήλιο, να Ζήσεις!
(μεταφορικά βεβαίως τα πάντα
αλλά κάν'το!)
Εγώ Δεν Κόβω!
(είμαι ήδη έξω
εδώ παρακάτω έχει ένα όμορφο παρκάκι,
εκεί πάω...)
Έχεις και πασατέμπο μαζί σου;
Διαγραφή(γιατί εγώ ο μπατίρης, ούτε λεφτά για πασατέμπο δεν θα 'χω!)
αμέ!!! και πασατέμπο και άλλες γεύσεις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τέτοια ψυχολογία πορεύεσαι εν μέσω κρίσης;
ε να παραδώσουμε πνεύμα τότε να τελειώνουμε..!!!
"Είμαι πολύ σκληρός για να πεθάνω!"
ΑπάντησηΔιαγραφή