27 Αυγούστου 2011

Σταύρος Τσάκος-Έρχεται κρύο



"...σε μια ψυχή, που νοιάζεται για μένα...μη κρυώσω!"

26 Αυγούστου 2011

Η δική μου Χαλκίδα













Χαλκίδα, πόλη της βροχής,
των εφηβικών μου χρόνων, η μελαγχολία
τα όνειρα μιας άλλης εποχής
που περάσαν πια στη φαντασία.

Πάρκα και δρόμοι, σ' έντονους ρυθμούς
και η γέφυρα εκεί, με την παλίρροια της
χρόνια γεμάτα δισταγμούς
ζωή-να μετράει-την ανασφάλεια της.

Χαλκίδα, πόλη της αναμονής,
μιας θύμησης όλων αυτών, που μ' έχουν πια ξεχάσει
σαν τις φωτογραφίες, μιας αλησμόνητης εκδρομής
που απ' το καιρό κιτρίνισαν, κι έχουνε πια χαλάσει!

Πάρκα και δρόμοι, σ' έντονους ρυθμούς
κι η γέφυρα εκεί, με την παλίρροια της
κι εγώ, σαν τους ξενιτεμένους νοσταλγούς
ζητώ-της παιδικής μου ξεγνοιασιάς, το συναπάντημα της!

Χαλκίδα, πόλη της σιγής,
ζεστή μα κι αφιλόξενη, η αγκαλιά σου
και σαν μια οπτασία-μιας άδηλης στιγμής
βλέπω-ό,τι αγάπησα να χάνεται, μες στα τρελά νερά σου!

24 Αυγούστου 2011

23 Αυγούστου 2011

Η λογική κι ο έρωτας












Στον έρωτα οι σκέψεις, περιττεύουν
δεν χρειάζεσαι μολύβι και χαρτί
αυτά τα χρειάζεται ο μπακάλης
για να δει πόσα θα βγάλει απ' τη φακή.

Στον έρωτα δεν χωράνε συμφωνίες
αισθάνεται ή δεν αισθάνεται η καρδιά
όλα τα άλλα, είναι για τους δικηγόρους
συμβόλαια με ρήτρες, ποινικά.

Στον έρωτα δεν ταιριάζουνε τα πρέπει
αυτά είναι για τα μικρά παιδιά
να τους τα λέει, με αυστηρότητα, η μαμά τους
κι εκείνα να κάθονται καλά.

Στον έρωτα ταιριάζει η αταξία
η αμαρτία κι η αποκοτιά!

Εάν τα πράγματα τα βλέπεις κάπως έτσι
λυπάμαι, αλλά εγώ δεν συμφωνώ
προτιμώ να αφεθώ στη μοναξιά μου
και ποτέ μου, να μην ερωτευτώ!

Εγώ θέλω να μου μιλάει η καρδιά μου
κι ό,τι προστάζει αυτή, να κάνω εγώ
κι όχι να της βάλω ένα κομπιουτεράκι
για να μου βγάζει σωστό ισολογισμό!

Το σκέφτεσαι, εάν τα πράγματα, ήταν κάπως έτσι;
Του έρωτα, ο φτερωτός θεός, θα ήταν λογιστής
κι ο κυρ-Μανόλης, της γειτονιάς μας ο μπακάλης
η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα και της ζωής!

Πυξ λαξ-You get in love

22 Αυγούστου 2011

Μπαλόνια




















Σαν ένα μπαλόνι ψηλά στον ουρανό
άφησα τα όνειρα μου, να απομακρυνθούνε
στης απεραντοσύνης του, τους δρόμους να χαθούνε
αφού εγώ προτίμησα να τα απαρνηθώ!

Μπορεί στου ανέμου τη πνοή, την ώθηση να βρούνε
αυτή που στερηθήκανε σε κάμαρες κλειστές
στου νοσηρού μου, του μυαλού, τις άτυχες στιγμές
τώρα τα στέλνω μακριά, μη και δικαιωθούνε.

Ίσως και συγχωρέσουνε την τραγική εικόνα
ενός ανθρώπου δύσμοιρου, που τα ταλαιπωρεί
που ήτανε ανίκανος δίπλα τους να σταθεί
και γέμισε τους ουρανούς, πολύχρωμα μπαλόνια.



18 Αυγούστου 2011

Τα χειροκροτήματα-Γ.Κοινούσης-1974



Απλός...λαϊκός για μερικούς...αλλά μεγάλος μες στην απλότητα του!

Υ.Γ.
Πάντα με συγκινούσαν οι άνθρωποι, που πάνω στη μεγάλη τους "δόξα"
αρνούνται να είναι πιόνια ενός συστήματος που δεν τους ταιριάζει, και αποχωρούν!
Ένας από αυτούς είναι ο Γιώργος Κοινούσης...
Κι ένας άλλος μεγάλος έκανε το ίδιο, και τον τιμά, ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Και πιστέψτε με, θέλει κότσια(μην πω τίποτα άλλο...) για να το κάνεις...

Φωνές-Κ.Π.Καβάφης

















Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθάναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους...

Κάποτε μες στα όνειρα μας ομιλούνε
κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.

Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας-
σα μουσική, την νύχτα, μακρινή, που σβήνει...

17 Αυγούστου 2011

Γύφτισσα μέρα-Γ.Πουλόπουλος-1970

Στον Παναγιώτη που έφυγε νωρίς

















Ήσουν τραγούδι
που τα χείλη δεν το τέλειωσαν...
Ήσουν λουλούδι
που άνθισε πάνω σε βράχους...
Ήσουν αστέρι
που την λάμψη του την στέρησαν
κι όσους σ' αγάπησαν, τους άφησες μονάχους!

Και τώρα σε χαίρονται
του ουρανού οι άγγελοι
άγγελος είσαι και μαζί τους ταξιδεύεις
κι από όλους εμάς, που πίσω σου μας άφησες
τη λησμονιά σου, μην την εγυρεύεις!

16 Αυγούστου 2011

Της μοίρας το παιχνίδι-Γ.Πάριος-1971

Για τους δυνατούς και πειθαρχημένους
















Αγέρωχη, μα ανύπαρκτη, ζωή χωρίς σκοπό
τα μάτια σου δεν δάκρυσαν από χαρά ή λύπη
λες: "ποτέ μου δεν το ένιωσα, τι πάει να πει αυτό
και πάντα απ' τη ζωή μου, το συναίσθημα, θα λείπει!"

Πειθαρχημένο στράτευμα, όλη η ύπαρξη σου
κι ως σκληροτράχηλος στρατηγός, εσύ το διοικείς
να εκτελείται αυστηρά η κάθε προσταγή σου
μα από στρατιώτες ακάπνιστους, στη μάχη της ζωής.

Πιστεύεις πως είσαι ο δυνατός και όλα τα ορίζεις
μα σαν θα 'ρθουν τα δύσκολα, θα 'σαι τόσο μικρός!
Όλα αυτά που πίστευες, θα τα αναθεωρήσεις
"εν μια νυκτί" ό,τι έκτιζες, θα γίνει ένας σωρός.

Τότε κι εσύ θα ζήσεις, ως νέος Ναπολέοντας
τη καταστροφή σου, στο δικό σου Βατερλό
εάν δεν καταλάβεις πως της ζωής ο πόλεμος
κερδίζεται με πόνο, γι' αυτά που αγαπώ.

Γιατί η ζωή μας είναι, ευαίσθητο λουλούδι
που για να το συντηρήσεις, χωρίς να μαραθεί
πρέπει να το ποτίζεις, με δάκρυα και τραγούδι
από τα πλήκτρα της καρδιάς, να παίζει η μουσική.

15 Αυγούστου 2011

Μια γυναίκα φεύγει-Γ. Μπιθικώτσης-1969

Κρίμα















Κρίμα, που δεν πρόλαβες να ζήσεις τη μαγεία
που θα σου πρόσφερε ο έρωτας αυτός
και τη καρδιά σου δώρισες στα άγρια θηρία
να τη κατασπαράξουνε, σαν να 'τανε εχθρός.

Κρίμα, που τα βράδια σου ξενύχταγες μονάχος
κάτω απ' το φεγγαρόλουστο κι απέραντο ουρανό
να ονειρεύεσαι πως ζεις ένα μεγάλο πάθος
που σαν θα έρθει η αυγή, θα βγει αληθινό.

Μα η αυγή σαν έφτασε, και κοίταξες ολόγυρα σου
είδες το όνειρο να καίγεται, σαν να 'τανε χαρτί
σαν προσκλητήριο νεκρών, μοιάζει το κάλεσμα σου
από ανεκπλήρωτα όνειρα, γεμάτη η ζωή!

Κρίμα, που δεν άφησες το συναίσθημα να σε πάρει
και να σε οδηγήσει στον "έβδομο ουρανό"
παρά μονάχα είχες τη λογική λυχνάρι
να σε φωτίζει σ' ένα κόσμο, μίζερο και ωχρό.

Κρίμα, που δεν μπόρεσες να ζήσεις όπως θέλεις
με αναστολές και τύψεις, μαράθηκε η καρδιά
και όσο κι αν προσπάθησες, και όσο κι αν θέλεις
με μαραμένη τη καρδιά, δεν σπάνε τα δεσμά!

Και τώρα η αγάπη σου, δεν πρόλαβε το πλοίο
και ΄συ μέσα από αυτό, την αποχαιρετάς
με την φωνή τρεμάμενη, να της λες αντίο
και με το 'να χέρι σου ψηλά, μαντήλι να κουνάς.

Είναι το κρύο τσουχτερό-Χρηστάκης-1968

14 Αυγούστου 2011

Στη τελική ευθεία












Έχω μέρες την αίσθηση, πως κάτι περιμένω
κάτι, που δεν πρέπει να είναι μακριά
αυτό που χρόνια τώρα, με υπομονή αναμένω
θα το συναντήσω, στην επόμενη γωνιά.

Έχω μέρες την αίσθηση, πως πλησιάζει η ώρα
και πως αυτά που πόθησα, σε λίγο θα τα βρω
του ταξιδιού που έκανα, έχει περάσει η μπόρα
κι ο θησαυρός που έψαχνα, είναι κάπου εδώ!

Ξέρω, πως αυτό που αισθάνομαι, δεν είναι από παραίσθηση
δεν είναι απ' τη λαχτάρα μου, να βγω αληθινός
είναι γιατί πίστεψα πολύ, στης καρδιάς τη διαίσθηση
πως ο κόσμος που αναζητώ, είναι αληθινός.

Νιώθω ότι βρίσκομαι στη τελική ευθεία
το νήμα σαν θα κόψω, θα είμαι ο νικητής
δεν θα 'μαι στον αγώνα της ζωής, απλά μια παρουσία
αλλά του μεταλλείου της, άξιος διεκδικητής.

11 Αυγούστου 2011

Βροχή

















Κίτρινη πόλη, με φώτα πολλά
άγευστη η νύχτα-δίχως χαρά
σε γνώριμους δρόμους παρέα ζητάω
τα χρόνια που έχασα-για 'κείνα πονάω.

Σάββατο βράδυ-αρχίζει η βροχή
και η τελευταία ελπίδα έχει πλέον χαθεί
μηδενισμός-"ναι! Αυτή είναι η λέξη"
και η απόγνωση πάλι μ' έχει επιλέξει.

Σ' ένα λαβύρινθο σκέψεων-χαμένος γυρνώ
στα λάθη μου βρίσκω τον γλυκό τιμωρό
δικιά μου η ζωή κι ό,τι θέλω τη κάνω
με αυτά που αγάπησα κι εγώ θα πεθάνω.

Κάθε βήμα που κάνω μοιάζει με αρχή
μα τα ίχνη που αφήνω τα σβήνει η βροχή
όπως γίνεται πάντα, απ' το μηδέν ξεκινάω
κι ό,τι άφησα πίσω μου, δεν δείχνει που πάω!

Στο σκοτάδι μιας νύχτας κι εγώ θα χαθώ
κι η μέρα που θα 'ρθει, δεν θα με βρει εδώ
γιατί έχει πάψει η ζωή μου να θέλει
κι από παντού με κτυπούν της ανίας τα βέλη.

Σταμάτησε τώρα να πέφτει η βροχή
τα βήματα μου, μια σκιά ακολουθεί
ίσως να φταίει του δρόμου το φως...
"Μπα! Μπορεί και να είναι ο παλιός μου εαυτός."

Παράξενη η πόλη, αφιλόξενη πια
μια άδεια καρδιά-ποιος τη ρωτά!
Κανείς δεν νοιάζεται-αν ζει ή αν πεθαίνει
κι αν τα βράδια, μόνη της μένει...

07 Αυγούστου 2011

Ήταν η άνοιξη

















Την έβλεπα σήμερα
κι ήταν η άνοιξη...
Ήταν το φως του ήλιου!

Θάμπωσαν τα μάτια μου
και τα 'κλεισα...

Το δικό της φως
τρυπάει σάρκες
και καίει καρδιές.
Το δικό της χαμόγελο
μοιάζει τριαντάφυλλο στον ήλιο.

Το χέρι της, στο χέρι μου
σαν τρυφερό πουλί κρατούσα.

Πόσο όμορφη είναι η άνοιξη θεέ μου!
Χαίρεσαι μαζί της να ζεις...
Μα χαίρεσαι και μαζί της να πεθαίνεις!

05 Αυγούστου 2011

Afra Dulca (graces of the sea)



"Εις το επανιδείν..."

Στο καθαρό ουρανό














Ψάξε να βρεις τη χαρά
μέσα απ' τα παραμύθια.
Ψάξε να βρεις το δάκρυ
μέσα απ' τα μοιρολόγια.
Αναζήτησε την ελπίδα
στα χρόνια που έχουν περάσει.

Κι αν δεν τα βρεις πουθενά
έλα σε μένα να σου δώσω
χαρά-ελπίδα και δάκρυ
μα κι ένα μαντήλι βαμμένο με αίμα.

Αν πάλι ψάχνεις να βρεις
λίγη αγάπη μονάχα
άνοιξε τη καρδιά σου, στο καθαρό ουρανό.
Κι όταν θα 'ρθει το σούρουπο
εσύ να μη δακρύσεις
μονάχα να ελπίζεις- στο καθαρό ουρανό...

03 Αυγούστου 2011

Νύχτες με ξαστεριές















Γέμισες τον ουρανό με αστέρια
κι ύστερα φρόντισες να έρθει η βροχή
για να μου πεις, πως δεν υπάρχουν καλοκαίρια
που θα κρατούν για μια ολόκληρη ζωή.

Κι εγώ ακούμπησα στη ξαστεριά της νύχτας
αφέθηκα στην αγκαλιά του φεγγαριού
κι ούτε κατάλαβα τις αστραπές της πίκρας
ούτε τα πρωτοβρόχια, του μάταιου χωρισμού.

Την ώρα που ξάπλωσα γυμνός στην αμμουδιά της λύπης
και πλάι μου, με συντρόφευαν του απόβραδου οι σκιές
την ώρα που τα ίχνη σου, έσβηναν, στα κύματα της λήθης
ήρθες να μου θυμίσεις το ανύπαρκτο μου χτες.

Μα εγώ, τώρα συνήθισα να ζω την ερημιά μου
να ζω τα καλοκαίρια μου, με κρύα και βροχές
να πνίγω μες στα κύματα τα πρόωρα όνειρα μου
προτού να μου ζητήσουνε, νύχτες με ξαστεριές.

Οι πιτσιρίκοι-Γ.Κοινούσης-1974