31 Ιανουαρίου 2013

Κ.Γ.Καρυωτάκης - Αγάπη





Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν σκοτάδι
                Και με είδε μια αχτίδα


Δροσούλα το ιλαρό το πρόσωπο της
κι εγώ ήμουν το κατάξερο ασφοδίλι.
Πως μ' έσεισε το ξύπνημα μιας νιότης
πως εγελάσαν τα πικρά μου χείλη!

Σάμπως τα μάτια της να μου είπαν ότι
δεν είμαι πλέον ο ναυαγός κι ο μόνος,
κι ελύγισα, σαν από τρυφερότη,
εγώ, που μ' έχει πέτρα κάνει ο πόνος.

30 Ιανουαρίου 2013

Ο μνημονιακός κιθαρίστας
















Έχω κάτι νύχια!
Του αριστερού χεριού μόνο θα κόψω,
αλλιώς πως θα πιάνω τις χορδές στα τάστα.
Του δεξιού θα τα κρατήσω,
για να δίνω ρυθμό στην κάστα...


(Υ.Γ: εμπνευσμένο  από το καλογραμμένο κείμενο "τακ... τακ..."
του φίλου μου Α.Φιλιππάκη... όπου και του το αφιερώνω)

http://angstfilippakis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_27.html

Δεν έχω τίποτα να πω...


Ποιητής,
που να μην κάνει έστω για μια στιγμή ποιητή
κι εκείνον που τον διαβάζει ή τον ακούει...
Δεν είναι ποιητής!

26 Ιανουαρίου 2013

Γ.Χατζηνάσιος - Μ.Χατζηγιάννης - Το σώμα που ζητάς




Η μόνη αξιοπρεπής ερμηνεία του Μ.Χατζηγιάννη
υπό την καθοδήγηση ενός μεγάλου συνθέτη

Στερνή μου γνώση
















Τίποτα πια δεν σε προσμένει
τίποτε άξιο προσοχής,
κι όλα σε αντιμετωπίζουν
σαν τυχοδιώκτη της στιγμής.

Ξανά τα ίδια και στα ίδια,
γέρνει ο ήλιος, γερνάς εσύ,
ψάχνοντας μες στα αποκαΐδια
τη φλόγα —από χρόνια— τη σβηστή.

Καθώς περνούν οι μέρες, οι ώρες,
τα δευτερόλεπτα κυλούν...
Ένα σου μένει να ελπίζεις,
αυτά που θέλεις να μη ’ρθουν!

24 Ιανουαρίου 2013

Phil Shoenfelt - The killer inside



Νίκος Καββαδίας - Η πλώρη μας

















Ήταν η πλώρη μας καθώς των φορτηγών οι πλώρες.
Γιομάτη πράγματα παλιά, που εμύριζαν βαριά,
μ' ένα τραπέζι ξύλινο στη μέση, λερωμένο
και σκαλισμένο σε πολλές μεριές με το σουγιά.

Είχε δεξιά κι αριστερά, απάνω το 'να στ' άλλο
τα ξύλινα κρεβάτια μας στα πλάγια κολλητά,
που έμοιαζαν, μέσα στο θαμπόν, ανάλαφρο σκοτάδι,
φέρετρα που ξεχάστηκαν και μείναν ανοιχτά.

Σε μια γωνιά το αρμάρι μας, απ' έξω στολισμένο
με ζωγραφιές χρωματιστές από περιοδικό
ή γαλλικές φωτογραφίες αισχρές, που παρασταίνουν
το αμάρτημα της ηδονής το προπατορικό.

Πάντα βασίλευε σιγή θανατερή εκεί μέσα
και περπατούσαμε όλοι μας στις μύτες των ποδιών,
κι ήταν στιγμές που νόμιζες πως άκουες να χτυπούνε
σαν το ρολόι, μες στη σιγή, οι χτύποι των καρδιών.

Κι έκοβε μόνο τη σιγήν ο χτύπος της καμπάνας
που απάνω στο καμπούνι, αργά, χτυπούσε των ωρών
το πέρασμα, μ' ένα βαρύ μα λυπημένον ήχο,
που πνίγονταν μες στη βοή του αγέρα ή των νερών.

Τις Κυριακές, σαν είχανε δουλειά μονάχα οι βάρδιες,
σ' αυτήν εμαζευόμαστε κι ανάβαμε φωτιά,
κι ή αισχρές, σιγά, για τις γυναίκες λέγαμε ιστορίες
ή τι φαΐ μας παίζαμε με πείσμα στα χαρτιά.

Στην πλώρη αυτή κατάστρεψα τον ήρεμο εαυτό μου
και σκότωσα την τρυφερή παιδιάτικη ψυχή.
Όμως ποτέ δε μ' άφησε το επίμονο όνειρο μου
και πάντα η θάλασσα πολλά μου λέει, όταν αχεί.

23 Ιανουαρίου 2013

Αιώνιες αγάπες(!)
















Κάποτε η αγάπη μας έμοιαζε
όμορφο δειλινό στη Σαντορίνη.
Πολύχρωμες κορδέλες στις πλεξούδες
μιας όμορφης μακρομαλλούσσας κοπελιάς.
Πρωτομαγιάs, λουλούδινο
στεφάνι στο κατώφλι μας.
Τώρα απογίναμε δυο μούμιες,
παλιάς αγάπης, βαλσαμωμένης στο σαλόνι…

20 Ιανουαρίου 2013

Έμπνευση της στιγμής
















Η έμπνευση θέλει τη στιγμή  που χάνεται…
Κι αν χαθεί η στιγμή!..
Δίχως να την αισθανθείς,
δίχως να την αποτυπώσεις σ’ ένα χαρτί,
χάνεσαι μαζί της…

Ούτε σε περιμένει,
ούτε η έμπνευση  θα δείξει επιείκεια.
Κι αν την αμέλησες, θα σε χαράξει
κάτι άλλο θα ‘χει να γράψει,
αλλάζει κι αλλάζουν κι οι σφυγμοί.

17 Ιανουαρίου 2013

Της ανάγκης η ελπίδα














Αν τα ορμητικά νερά
της συνείδησης σου χείμαρρος γίνουν.
Αν τα κτήρια της πόλης
σου φαντάζουν ονείρων κλουβιά.
Αν τη βοή των δρόμων
την ακούς της μοναξιάς σου τραγούδι.
Αν τα πουλιά που πετούν
δικά σου τα νιώσεις παιδιά.
Είναι που μίλησε μέσα σου
της ανάγκης η ελπίδα…
Είναι που μίλησε μέσα σου
η λευτεριά…

16 Ιανουαρίου 2013

Ρετρό στιγμές

















Κορίτσια καθισμένα δυο δυο στο παγκάκι…
Αγόρια – αντράκια, στον ώμο το σακάκι…
Χαμογέλα, "μάτια που δε θέλουν!"... μα κρυφοκοιτάνε.
Αγνότητας ντροπές, "μαγκιές", που με τα χρόνια περνάνε!..

Ο πότης...



14 Ιανουαρίου 2013

Κίρκης φιλί















Άδραξε τους καρπούς,
τώρα που η ευθανασία κοιμάται
στης εφηβείας σου τα κατάσπαρτα βοσκοτόπια.
Τώρα που στη ρεματιά του έρωτα
σκίζεται στα δυο η καρδιά σου
κι ο αναστεναγμός ανάλαφρο φτερούγισμα
πουλιού ακούγεται στις φυλλωσιές,
ροή νερού η αναπνοή από της νιότης την πηγή
καθώς ζυγώνει η στιγμή να ασπαστούν τα χείλη,
κελάηδισμα αηδονιού μετέπειτα η θύμηση της,
κι ο μισεμός αλαργινός για την Ιθάκη.

11 Ιανουαρίου 2013

Τζίμης Πανούσης - Μανούλα... (Live)



Δεν έχω τίποτα να πω...


Όταν ένας, που χρειάζεται βοήθεια,
και μπορεί να στη ζητήσει, δε σου τη ζητάει, μη του τη δίνεις!
Στανικά σωτήρας μη γίνεσαι!

07 Ιανουαρίου 2013

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες
















Φ α σ κ ε λ ο κ ο υ κ ο ύ λ ω σ τ α!
Ακόμη κι αυτά που ελπίζεις να μην κουκουλώνονται…
Ακόμη κι αυτά που υπερεκτιμώντας τα σε υποτίμησαν.
Που βρήκαν τον τρόπο τα φύκια να γίνουν μεταξωτές κορδέλες,
τυλίγοντας άδεια κουτιά, μακιγιαρισμένης ευτυχίας.

Matisse feat and Irini Douka - Sorry



03 Ιανουαρίου 2013

Μηνάς Δημάκης - Οι αγάπες που φεύγουν
















Ένα πλοίο που σφυρίζει στην γκρίζα αποβάθρα
και καλεί για ταξίδια προς άγνωστα μέρη,
δακρυσμένα δυο μάτια, σφιγμένα δυο χείλη...
Που πηγαίνει το πλοίο τις αγάπες; - Ποιος ξέρει...

(Είναι κι άλλα νησιά, είναι κι άλλα λιμάνια,
είναι σπίτια λευκά, πολιτείες μακρυσμένες,
και, χλωμοί ονειροπόλοι, εκεί πέρα θα βρείτε
τις αγάπες που φεύγουν και μένουν χαμένες).

Καρτερείτε θλιμμένοι, τα χρόνια περνάνε,
αυτές πια δε γυρίζουν, χαθήκαν στα ξένα,
σας ξεχνούν, δε σας γράφουν, μα εσείς δεν ξεχνάτε
δακρυσμένα δυο μάτια δυο χείλη σφιγμένα.

01 Ιανουαρίου 2013