11 Απριλίου 2011

Σαν πεθάνω...














Τραγούδια μη μου πείτε σαν πεθάνω
μήτε μοιρολόγια που μιλάνε
για παλικάρια που ο χάρος τα πήρε.
Μα ούτε και λουλούδια θανάτου
να φέρεται στο μαρμαρένιο τάφο.
Λουλούδι, ίσως γίνει η ψυχή μου.
Μονάχα, αυτά που αγάπησα να σεβαστείτε.
Κι αν στον ύπνο σας, κάποιο βράδυ με δείτε
να μην φοβηθείτε...
Θα είμαι εγώ, που θα απαξιώ
εσάς και τον κόσμο αυτό.

7 σχόλια:

  1. ας το αντιστρέψουμε τότε... αυτό που "ζούμε" είναι ο θάνατος. αυτό που αιώνια θα ζήσουμε θα είναι η ζωή...

    φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. όχι ακριβώς. αυτό που σκέφτηκα είναι ότι, αφού τον κόσμο τούτο απαξιώνουμε γιατί να τον ονομάσουμε ζωή και όχι "θάνατο";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατάλαβα τι ήθελες να πεις.
    Το μας βολεύει, πηγαίνει σ' αυτό που λέει και η εκκλησία για την μεταθανάτιος ζωή κλπ...δηλαδή με λίγα λόγια..."παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μονάχα, αυτά που αγάπησα να σεβαστείτε.

    Αν υπήρχε τέτοια ελπίδα .. τότε χάρισμά τους το μοιρολόϊ τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάποιος είχε γράψει στο σημείωμά του, πριν ... αυτοχειριαστεί:
    "κι επιτέλους: μην αρχίσετε να με κουτσομπολεύετε, μετά από αυτό "

    ΑπάντησηΔιαγραφή