Νύχτες απόρριψης

Της απόρριψης τα δάκρια κυλούν

στον καθρέφτη απ' όπου φαίνεται η ψυχή σου

και στους μαύρους κύκλους των ματιών

τα ξενύχτια αποκαλύπτεις της ζωής σου.

Στους ανέμους που σου πήραν τα μυαλά

στα κομμάτια, απ' τη καρδιά σου που έχει σπάσει

θα μετράς τα αναπλήρωτα κενά

και ερήμην σου αυτή θα σε δικάζει.

Τι κι αν όλα αυτά που γίνανε, είναι χθες

ποιος μπορεί σε μια βραδιά να τα ξεχάσει

μόλις κλείνεις τις άκρες των ματιών

στα όνειρα σου η καρδιά θα τα φωνάζει.

Πάνω στης νύχτας το σχοινί θα ακροβατείς

κι ο ιδρώτας, σε κάθε μέρος θα κυλάει του κορμιού σου

με τις σκιές του παρελθόντος θα μιλάς

κουρνιασμένος, σε μια γωνιά του κρεβατιού σου.

Στου ονείρου το όνειρο θα ζεις κάθε βραδιά

προσπαθώντας να αποφύγεις την αλήθεια

μα αυτή, απ' του ονείρου τη χαρά θα αποδρά

και σαν μαχαίρι θα καρφώνεται στα στήθια.

Νύχτες απόρριψης στου αδυνάτου τη φωλιά

μοιάζεις πουλί, που το έχουν πιάσει απ' τη μύτη

που του 'χουν κόψει, για να μη πετάει, τα φτερά

κι αυτό κτυπιέται πάνω στους τοίχους, στο άδειο σπίτι.

Σαν μια ταινία απ' το μυαλό σου θα περνά

όλη η προηγούμενη ζωή σου

με τις σκηνές που αγαπήθηκαν πολύ

και τους υπότιτλους που απέρριψε η ψυχή σου.

Κι όταν θα φτάνει επιτέλους το πρωί

προσωρινά ο εφιάλτης θα τελειώνει

της κάθε ημέρας η αβάσταχτη ζωή

της νύχτας τη ζωή θα μεγαλώνει.