Ο δρόμος...

Στο δρόμο περπατούσα, μονάχος ένα πρωί

στο δρόμο που είχα ζήσει την πιο γλυκιά ζωή.

Μικρός, στενός ο δρόμος, μικροί ήμασταν κι εμείς

τα όνειρα μεγάλα που πλάθαμε εμείς...

Χρόνια αξέχαστα, χρόνια παιδικά

παιχνίδια όλο γέλιο και χαρά, παιχνίδια αγαθά...

Σαν έβρεχε στο δρόμο, μαζεύονταν τα παιδιά

και λέγαμε τραγούδια, τραγούδια όλο δροσιά

τραγούδια, γεμάτα ξενοιασιά...

Η παρέα όμως διαλύθηκε νωρίς

στα δεκαοχτώ, είχαμε μείνει τρεις

αργότερα χαθήκαμε και 'μείς...

Τα χρόνια αυτά περάσανε, τα όνειρα γκρεμίστηκαν

φωνή στο δρόμο πια, δεν ακούγεται καμιά...

Μονάχα η βουή, απ' τα φορτηγά

που περνούν και φεύγουν, βιαστικά...