Απογοήτευση...
Όλα μια σκέτη απογοήτευση
τίποτα το χαρούμενο-τίποτα το αληθινό
τα πάντα κρύα-τα πάντα παγωμένα
δίχως πνοή-δίχως παλμό.
Όλα νεκρά όσο μια χούφτα στάχτη.
Κι εσύ θέλεις να ζήσεις και κάτι δεν σ' αφήνει
κι εσύ θέλεις να χαρείς και κάτι σου πίνει
σου ρουφάει, όλη τη διάθεση.
Κι ύστερα χάνεσαι
στα σκοτεινά μονοπάτια της λύπης σου
στο πήγαινε-έλα μιας κούνιας
που αιωρείται στο απέραντο κενό
ανάμεσα στα όρια, μιας ζωής χωρίς σκοπό
και της λύτρωσης ενός επερχομένου θανάτου.
Κι ύστερα πιάνεσαι
απ' τα πορσελάνινα χέρια μιας εύθραυστης ελπίδας
που σου χαρίσανε κάποιες αλλοτινές σου στιγμές
και απ' την αδίστακτη επιμονή της ψυχής
που σου ζητάει να ζήσεις.
σ’ ένα τσιγάρο στριφτό γραμμένη… η απογοήτευση… ο θάνατος… που ήρθε πριν ακόμα έρθει… γιατί πονάς; τι ψάχνεις; τα έχεις όλα λένε… μα εσύ… κάθε μέρα πεθαίνεις… ζωντανός…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ λέω: γράφτα αυτά σε πεζοποίημα. Θα δεις ότι διατηρούνται όλα τα θρεπτικά συστατικά. Άφησες τα αποσιωπητικά εσύ κι άρχισε ο ΛΥΧΝΟΣ: 8 έβαλε σε 1 σχόλιο :))
ΑπάντησηΔιαγραφήόταν η λέξη υπονοεί, αγαπημένε και γκρινιάρη (!) cloudsinthemirror, και κάτι άλλο εκτός από την πρωτογενή της έννοια, τότε δεν χρειάζονται τα αποσιωπητικά; ή μήπως λάθος μου που το νομίζω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λάθος που βλέπεις λέξεις-υπονοούμενα. Στο σχόλιό σου δηλαδή υπάρχουν υπονοούμενα; Γκρινιάρης εγώ; Ασφαλώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά πιστεύω πως σεις οι γυναίκες γίνεστε υπέρ του δέοντος συναισθηματικές όταν γράφετε ή/και διαβάζετε ποίηση.
...ε οχι κι εδω ο "πολεμος"των δυο φυλων...
ΑπάντησηΔιαγραφή...παρακαλω συγχωρεστε μου την παρεμβαση...
...αφηνω ενα τεμαχιον και σας καλησπεριζω...
http://www.youtube.com/watch?v=CjY_uSSncQw