Κάτι να αφήσουμε...

Θα φύγουμε μια μέρα...

Πίσω από των αετών το φτερούγισμα.

Πάνω απ' τις ψηλότερες βουνοκορφές.

Σαν οι ψυχές μας ανταμώσουν τον θάνατο.

Θα φύγουμε μια μέρα...Θα αποχωρήσουμε...

Όπως η αύρα του πρωινού, καθώς ψηλώνει ο ήλιος.

Σαν τα παιδιά απ' τις αλάνες, όταν πέφτει η νύχτα.

Σαν το κύμα της θάλασσας που εγκαταλείπει την άμμο.

Μα, εάν είναι να φύγουμε, κάτι να αφήσουμε πίσω μας...

Ένα μονοπάτι χαραγμένο απ' το διάβα μας.

Ένα παράθυρο ανοιχτό στην ελπίδα των άλλων.

Μία σπίθα απ' τη στάχτη μας, να την κρατήσουν προσάναμμα.

Να αφήσουμε...

Την σκιά που θα ξαποστάσει το όνειρο,

σαν τύχει και περάσει ξανά απ' τα μέρη μας.

Κάτι να αφήσουμε...

Παρά μονάχα από ένα καντήλι που καίει...