Γράμμα στη Ζ...

Δοκίμασα να σε αγαπήσω.

Προσπάθησα να σε προσπεράσω,

μα εσύ έφυγες στο απέναντι πεζοδρόμιο,

κρύφτηκες στην αγκαλιά κάποιου

που νόμιζε πως σε είχε ερωμένη.

Τον φιλούσες και κοιτούσες εμένα

σαν να αποζητούσες τη ζήλεια μου.

Στην αρχή δεν γνώριζα την ύπαρξη σου.

Αργότερα κάποιοι μου μίλησαν για σένα.

Μισά λόγια, μασημένα, κάπως ακαταλαβίστικα...

Ότι είσαι άδικη, δύσκολη, σκληρή, μια πόρνη...

Κι εγώ έψαχνα να σε βρω

στα πρόσωπα κάποιων κοριτσιών

που είχαν την ατυχία να φέρουν το όνομα σου.

Στην αρχή όλα αυτά...

Όταν δεν σ' είχα γνωρίσει...

Σε πρωτογνώρισα στην εφηβεία μου.

Τότε ήσουν γλυκιά, όμορφη, χαμογελαστή

γεμάτη υποσχέσεις...

Και ήμουν τρελά ερωτευμένος μαζί σου.

Σε αγάπησα στους έρωτες μου

σε μίσησα στις μοναξιές μου.

Μετά κατάλαβα τα "ακαταλαβίστικα"

και το θηλυκό του ονόματος σου

καθώς και το αινιγματικό, τότε για μένα,

σύνθημα, που είχα δει γραμμένο σ' έναν τοίχο:

"Η ζωή είναι ωραία αλλά τάχει μ' άλλον".

Κι από τότε, κι εγώ αρκούμαι

να σε βλέπω στις αγκαλιές των άλλων,

να με κοιτάς καθώς τους φιλάς,

και να μου κλείνεις με σαγηνευτική τρυφερότητα

το μάτι, πίσω απ' τη πλάτη τους...

Κι εγώ σε καταλαβαίνω...Και σε κατανοώ...

Γιατί εγώ ξέρω...

Κι εσύ ξέρεις...Ότι ξέρω...