Επιβίωση...

Διασχίζοντας τα θολά νερά του πειρασμού,

περπατώντας στις όχθες

της αχνής ζωής και του θανάτου

προσπαθώ να πιαστώ από κάπου

αναζητώντας τη λύτρωση.

Δίχως όνειρα κι ελπίδες,

στόχους, και με απογοητεύσεις

σέρνομαι σαν ερπετό

μες στον δικό μου λαβύρινθο

μες στη δική μου καθημερινότητα.

Και νιώθοντας το μαχαίρι στο κόκαλο

ανακαλύπτω τους τάφους

των σφαγιασθέντων παιδικών μου ονείρων

που θυσιάστηκαν στο βωμό της επιβίωσης.

Ποιας επιβίωσης;

Μιας επιβίωσης που είχε σαν έπαθλο

τον εξευτελισμό μου,

και τον ανελέητο κυνισμό μου.

Μιας επιβίωσης και μιας εξαθλίωσης,

που σε αναγκάζει να αναφωνήσεις

με το χέρι παρατεταμένο: "Χαίρε Καίσαρα,

οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!"