Χανόμαστε μέσα στον κυκεώνα της θλίψης μας
αντέχοντας τα ανελέητα κτυπήματα
μιας ατάραχης ζωής, που δεν ματώνει ούτε ρουθούνι.
Αναζητάμε την λύτρωση σε αλύτρωτες πατρίδες,
σε κόσμους που δεν υπάρχουν
κι εμείς τους φανταζόμαστε.
Είμαστε οι αδικημένοι δίκαιοι.
Οι μοιρολογήτρες μιας ζωής που αργοπεθαίνει
και δεν την τελειώνουμε,
γιατί δεν έχουμε ακόμη σάβανο στα μέτρα της.
Που το μόνο που μας ενδιαφέρει
είναι το θλιμμένο απόγευμα μιας Κυριακής,
και κάποια όνειρα που μας εγκατέλειψαν
γιατί σιχάθηκαν τις θεωρίες μας...Σιγά τα όνειρα!
Καλύπτουμε την ανικανότητα μας
με το φόρεμα της εσωστρέφειας
γιατί αρνούμαστε την γύμνια μας
και την περιφέρομε σαν νύφη
πιασμένη απ' το μπράτσο μας,
κι αυτή καμαρώνει...Η ξετσίπωτη!
Μοιάζουμε με αρουραίους
που έχουνε λουφάξει στις τρύπες τους,
κρυμμένοι απ' το φως του ήλιου
και ξεμυτίζουν μόνο τις νύχτες
παριστάνοντας τους τιμητές μιας άλλης ζωής
πιο δίκαιης, πιο ιδεατής, πιο ανθρώπινης,
που δεν υπάρχει πια, και άφησε αμανάτι εμάς
γιατί είμαστε όμορφοι...Τρομάρα μας!
Δειλοί, υποκριτές και αναίσχυντοι
...Καταραμένοι άνθρωποι.
το λάτρεψα. άγγιξε σημεία που γδέρνουν. και δεν είναι η πρώτη φορά που μου το κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήυ.γ. χίλια συγνώμη, δεν το λέω σαν παρατήρηση παρά μονάχα γιατί έτσι αλλάζει το νόημα: [την περιφέρομαι σαν νύφη] το –ομαι με ε
Γενναίο ποίημα. Αν το είχα γράψει εγώ θα προκαλούσα κάποιον να γράψει κάτι καλύτερο, όντας σίγουρος πως θα κερδίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕναλλακτικός τίτλος: Σιγά τα όνειρα!.........
Προσπάθησε να ακτινοβολήσεις όλη τη θλίψη που έχεις μέσα σου.
τρελαμένοι άνθρωποι ..
ΑπάντησηΔιαγραφή(δυό σταγόνες γλύκας για να χωνέψουμε τη κατάρα μας)