Τα χέρια μου είναι παγωμένα, αυτή τη νύχτα.
Και τα ντουβάρια στη φυλακή, υγρασία.
Μετρώ τις μέρες με σταυρούς
και γύρω-γύρω, "Ζήτω η Ελευθερία!"
Φέρνω στην μνήμη μου
προσωπεία ανθρώπων...
Έχουν σαγόνια με δόντια μυτερά
στα μάτια τους υπάρχει η φωτιά.
Στου χαμαιλέοντα το δέρμα έχουν κρυφτεί
και αλλάζουν όψη όπως ταιριάζει στη στιγμή
έπειτα, κομπάζουν και καυχιούνται δυνατά
πάρτε τους-πάρτε τους, μακριά.
Γελάνε και το γέλιο τους
ακούγεται ως εδώ.
Και πάλι απόψε δεν θα κοιμηθώ...
Κλείνω τα μάτια μου
και βλέπω νεκρά κορμιά,
με πρόσωπα ατάραχα, χαμογελαστά
που είδαν στον θάνατο τη λευτεριά...
ναι, τα πρόσωπα με μάτια κλειστά τα βλέπουμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο jok!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά το απόλαυσα...Έπρεπε, όπως, να επεκταθείς στην περιγραφή τών εφιαλτικών στοιχειών.
θα το προσπαθήσω και θα το ενημερώσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν βγει...
Γιατί όχι!
Καλύτερα έτσι...
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσα χρόνια που φορούν τα προσωπεία, που στο τέλος και αυτοί οι ίδιοι ξέχασαν πως ήταν κάποτε τα πρόσωπά τους...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είναι άραγε στο θάνατο η λευτεριά;