01 Μαΐου 2011

Αντίο ωραία Κυριακή














Ήταν Κυριακή,
σουρούπωνε στο πάρκο
έβλεπα τα παιδιά που παίζανε κρυφτό
και αναρωτιόμουνα, "που ήμουνα εγώ;"

Πίσω απ' τον τοίχο της σιωπής μου
κρυμμένος, στην οφθαλμαπάτη της ζωής μου
στη μοναξιά, της τελευταίας προσμονής μου.
Έφευγα και άφηνα πίσω μου όλο το κόσμο
έφευγα και άφηνα όλη τη ζωή μου
τις αναμνήσεις, τη ψυχή μου.
Αντίο παιδιά, αντίο ζωή
αντίο ωραία Κυριακή...
Δεν ήθελα να δω ανθρώπινο πρόσωπο
δεν ήθελα να δω δάκρυ να κυλάει.

Ήταν Κυριακή,
νύχτωσε στο πάρκο
μόνος σ' ένα παγκάκι τον ουρανό κοιτώ
και αναρωτιέμαι, "πως έφτασα ως εδώ;"

8 σχόλια:

  1. Παίζετε με τον πόνο μου ε;
    Καλά θα δείτε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. προς Σπόνγκος:

    Άμα ακούσεις το γδούπο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ruby Tuesday μου θύμισε. Ήταν σίγουρα πάρκο εκεί που πήγες;

    Μήπως πήγες να κοινωνήσεις καμμιά ιδέα σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αντιθέτως
    τον αναγνωρίζω
    και τον χαιρετώ
    όπως αξιώνει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μην ανησυχείς meggie...
    Πλακίτσα στον φίλο μου τον Σπόνγκος κάνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κοίτα που το πάρκο στο οποίο αναφέρθηκες θυμίζει και Ruby Tuesday ( ..μάλλον έπρεπε να περιγράψεις και την τσουλίθρα με τις κούνιες μπας και πείσεις..)

    jok ,σύντομη η παιδική ηλικία αλλά τελικά όλοι εκεί ανατρέχουμε για "τα άλυτα" της ζωής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή