Απλές σκέψεις.

Ζούμε σε ένα φόβο συναισθημάτων

ακολουθώντας την άψυχη πορεία των πραγμάτων.

Μην αγαπήσουμε! Μη λυπηθούμε!

Μη κάνουμε όνειρα και γκρεμιστούνε!

Μόνο κάποιες νύχτες με φεγγάρι

που και που-μία καρδιά φυλακισμένη

κάνει βόλτες στο προαύλιο, να θυμηθεί...

Να αναζητήσει τα αχνάρια της

που έμειναν απάτητα καιρό κι έχουν σβηστεί.

Να πετάξει σαν πουλί, να φτερουγίσει

προς τις παλιές της, γειτονιές

τις μεθυσμένες αγκαλιές, που έχει πενθήσει.

Να νιώσει πάλι ταραχή

να νιώσει πάλι ζωντανή, πριν ξεψυχήσει.

"Απλές σκέψεις, για αυτή...

Τίποτα περισσότερο-τίποτα λιγότερο."

Μα ο φόβος άγρυπνος φρουρός

στέκει εκεί επιτακτικός, να μας θυμίσει...

Πως όταν φτάσει η αυγή

η μέρα με δήμιου μορφή

την ανταρσία μας αυτή-θα τιμωρήσει!

(Στη Μ.)