Δεν έχει τίποτα εδώ να περιμένουμε
δε βρίσκει όραμα η καρδιά μας ν' αγαπήσει,
σαν τα απόδημα πουλιά πάντα θα φεύγουμε
μέχρι να βρούμε καλοκαίρι να μας ζήσει.
Δεν έχει ήλιο την αυγή του να χαζέψουμε,
να πούμε: «να!.. μια νέα μέρα ξεκινάει»,
να δουν τα μάτια και την ψυχή ν' αναθαρρέψουνε,
πως μπόρα ήταν… που πέρασε και πάει!
Όντως δεν έχει τίποτα, και πολύ φοβάμαι, ούτε και νόημα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως χαίρομαι που σε βλέπω, την καλησπέρα μου και τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου!!
Ούτε και νόημα φίλε Ανταίο, καλά το είπες...άρα για ποιους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μιλάς;
ΔιαγραφήΤο μόνο που μας έμεινε... είναι να περιγράφουμε την καταστροφή!
Εξαιρετικό το ιστολόγιό σου φίλε μου...αφθονο συναίσθημα,ευαισθησία,λυρισμός..λογοτεχνία ,ποίηση που συγκλονίζει!πέρνα και απο το δικό μου΄λογοτεχνικό επίσης-να γνωριστούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'εύχαριστώ για την επίσκεψή σου φίλε μου.Νάσαι πάντα καλά..εγώ θα περνάω να σε διαβάζω..καλό απογευματάκι!!
ΑπάντησηΔιαγραφή