Η εκδρομή μιας Κυριακής

Παγιδευτήκαμε σε μια ανάμνηση κάποιων συναισθημάτων

ουτοπικών, αβάσιμων και ανεκπλήρωτων οραμάτων

σ' ένα υπερθέαμα βεγγαλικών που κρατούν για μια στιγμή

και στη θλίψη που ακολουθεί όταν τελειώνει η γιορτή.

Μας ξεγέλασαν τ' αστέρια που φώτιζαν τον ουρανό

οι υποσχέσεις που γεννιούνται και πεθαίνουν στο λεπτό.

Τώρα που ξέρω πως τελειώνει της Κυριακής η εκδρομή

μία κούραση γλυκιά που κρύβει η επιστροφή!

Αναζητήσαμε στου ονείρου μας το δέντρο μια σκιά

παλέψαμε με συναισθήματα από μας πιο δυνατά

με χρυσόσκονη καλύψαμε τις πληγές που αιμορραγούν

μα όλα αυτά που εμείς γνωρίσαμε άλλα μάτια δεν θα ιδούν.

Έτσι μοιραία, σβήνει η φλόγα στης ζωής μας το κερί

μα όσα χρόνια κι αν περάσουν θυμάσαι αυτή τη Κυριακή

που αν υπάρχει ένας λόγος που αξίζει για να ζεις

είναι αυτά που συντροφεύουν το ταξίδι της ζωής.