06 Ιανουαρίου 2012
Σαν τι να πουν...
Σαν τι να πουν τα μάτια
που δεν έστρεψαν τον ουρανό να ειδούν.
Τα σύννεφα που αντάριασαν στη ξηραμένη γη σου
και τώρα-άλλους ονειρόκηπους οι στάλες τους νοτίζουν.
Το κύμα το αλαργινό, το πολυταξιδεμένο
που ξεψυχά στην αμμουδιά, τελειώνοντας το διάβα του
στου ονείρου το ταξίδι.
Σαν τι να πουν τα τρένα
που σ' όποιον σταθμό κι αν πέρασαν, επιβάτη δεν επήραν.
Τα απροστάτευτα της νιότης σου πουλιά, που απ' τα κλουβιά τους πέταξαν
κι έξω απ' το παραθύρι σου, το θάνατο τους βρήκαν.
Τα έπιπλα κι οι πίνακες, που σαν φέρετρα απομείνανε
στολίζοντας σπίτια ερημωμένα.
Σαν τι να πουν οι έρωτες
που αν και ανεκπλήρωτοι, εκπλήρωσαν το σκοπό τους.
Τα λερά προσκέφαλα, που βρώμισαν
στεγνώνοντας πρόσωπα σε αγωνία.
Και μια ευαίσθητη ψυχή, που τη θανατική της ποινή
με τη σιωπή της έχει επιλέξει...
Που όλα τα γύρω μαρτυρούν, σαν τι να θέλουν να σου πουν
χωρίς να πούνε λέξη!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Είσαι μεγάλος jok. Το ποίημα με κάλυψε 1000%. Δεν υπερβάλλω λέγοντας πως μερικά κομμάτια σου θα άξιζαν μετάφραση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοώ μετάφραση σε ξένη γλώσσα, όχι ότι είναι δυσνόητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ΣΚ να 'χεις.
Εύχομαι το 2012 να τον εύρεις επιτέλους (τον εκδότη).
ΥΓ
Καλό ΣΚ να 'χεις.
Με τιμά η άποψη σου φίλε και το ξέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την μετάφραση κάνε την...και γλωσσομαθής είσαι και καλλιτέχνης (ξέρω πως θα το αποδώσεις άριστα)
Χρόνια μας πολλά, Τζωννυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζων Γουέην
Thanks john!
ΑπάντησηΔιαγραφήπανέμορφη ρομαντική ποίηση ξεχασμένη..
ΑπάντησηΔιαγραφήμ' εκείνο του παράπονου το ερωτηματικό να δονείται απ' άκρη σ' άκρη
έχω σαστίσει από θαυμασμό και έκπληξη!
να είσαι καλά και Χρόνια Καλά! :)
Σ' ευχαριστώ φίλε flash! (όπως λέει κι ο Κλιντ)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι καλό παιδί, σεβαστικό, αυτός ο Φλάς. Μικρούλης βέβαια αλλά χώνεται. Κούνια-μπέλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.