03 Απριλίου 2011

Λυπάμαι...

















Δεν λυπάμαι τόσο για τον εαυτό μου
για το νόημα της δικής σου ύπαρξης, πενθώ.
Το να υπάρχεις μόνο για να υπάρχεις
μία μορφή θανάτου, εγώ το θεωρώ.

Έχεις πεθάνει από καιρό, μα κάνεις πως δεν ξέρεις
τα πάντα, όλα γύρω σου, αυτό σου μαρτυρούν.
Μου λες, πως η ζωή σου έδωσε, όλα αυτά που θέλεις
μα άλλα μου λεν τα μάτια σου, όταν με κοιτούν.

Γι αυτό εγώ αποχωρώ, μήπως και καταλάβεις
πως δεν υπάρχει αύριο που κάηκε στο χθές.
Κι αν αυτό εσένα σου αρκεί, εμένα δεν μου φτάνει
σε αυτήν την άχαρη ζωή να είμαστε θεατές.

Το βλέπεις...Δεν μας αξίζει μια ζωή, μουντή, ξεθωριασμένη,
παραδομένη σε ανούσιες, μηδαμινές στιγμές.
Μία ζωή στο τίποτα, στο πουθενά δοσμένη,
παρατημένη στην αποτυχία της, με τύψεις κι ενοχές.

Λυπάμαι, μα ήρθε η στιγμή που πρέπει εγώ να φύγω.
Συγνώμη που σου στέρησα για πάντα τη χαρά.
Τι νόημα έχει, να συνυπάρχουμε κάτω απ' την ίδια στέγη
αφού το ξέρεις, μέσα μας, πως ζούμε χωριστά.

4 σχόλια:

  1. σχέσεις φύλων!πάντα ανταγωνιστικές,που στερούν κ από τους δυό χιλάδες κόκκους απ την κλεψύδρα της ζωής!Καλή τύχη στον αποχωρούντα αλλά προσοχή!
    Λένε:''Να προτιμάς τον διάολο που γνωρίζεις απ τον άγνωστο" Ρε σύ μήπως,λέω μήπως,είναι καλλίτερο κανείς να είναι μόνος από το να σέρνεται πίσω από τις λογικές κ φυσιολογικές επιθυμίες του οποιουδήποτε άλλου; δικαίωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θέλει θάρρος και δύναμη η αποχώρηση... να παίρνεις πάνω σου την ευθύνη...

    μαζί ξεκινάς αλλά, στη συνέχεια ο ένας μένει βολεμένα στάσιμος θεατής ζωής και ο άλλος προχωράει αναζητώντας την πλήρωση της μοναχικής του διαδρομής...

    καλό ταξίδι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επιμένεις να κουβαλάς τα κουβαδάκια σου εδώ κι εκεί, σαν μπαλαμός;
    :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. προς Σπόνγκος:

    Σωστά τα λες...ΠΑΣΟ!

    προς ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ:

    Καλό ταξίδι Βίκυ μου...Και αέρα στα πανιά μου!!!

    προς cloudsin the mirror:

    Αφού μου τα αδειάζουν βρε Αλέξη, τι να τα κάνω...
    Τα βρίσκω ελαφριά και τα μετακινώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή