Η πλατεία

Ντροπής εικόνες

άνθρωποι με σκυμμένο το κεφάλι

κορμιά αλύγιστα παραπατούν στο δρόμο

και πίσω ο ήλιος, να χάνεται και πάλι.

Ζωές σε σήψη

που ξέθαψε της απαξίωσης ο αγέρας

με αγκάθια τις πατούσες σου γεμίζει

τώρα που ξέσπασε το ανήσυχο ποτάμι της μιζέριας

με αγριολούλουδα τις όχθες του στολίζει.

Κάποιοι πλανόδιοι

μικροπωλητές, τη πραμάτεια σου "σκοτώνουν"

στο πεζοδρόμιο η ζωή σου αφημένη

χρόνια τώρα, κι αυτού του τόπου τα μαρτύρια δεν τελειώνουν

μόνη ελπίδα αυτή η ψυχή-η από καιρό λησμονημένη.

Σε μια πλατεία

η αξιοπρέπεια φωνάζει πληγωμένη

είναι η μόνη που μας απόμεινε-να 'χουμε κάτι

πάει καιρός, που το δίκιο έπαψε πια, να περιμένει

να ανεχτεί τόσων ονείρων την απάτη.