Όνειρο φωτιά

Ήμασταν παιδιά σε μια ακρογιαλιά

κι ήταν τα όνειρα μας τα βότσαλα.

Ήμασταν αγνά, ανήμπορα θεριά

την ώρα που όλοι φοβόντουσαν της νιότης τη φωτιά.

Ξέρεις εσύ κανένα θεριό που να μη φοβάται τη φωτιά;

Κι όμως ήμασταν παιδιά… Αλλιώτικα θεριά!

Καθόμασταν κι οι δυο στην αμμουδιά

και βλέπαμε τον ήλιο να χάνεται μακριά…

Ήτανε φωτιά, ήτανε φωτιά

να βλέπεις του ήλιου την καρδιά.

Ήτανε λυγμός, ήταν σπαραγμός

της θάλασσας στα πόδια μας μπροστά…

Ήμασταν παιδιά

και δεν φοβόμασταν τη φωτιά.

Γίναμε η φωτιά,

γι’ αυτό και νιώθουμε τόση μοναξιά!