Ανυποχώρητη-σκληρή και μόνη
χωρίς ταξίδια εγώ δεν ζω
στης αναζήτησης το μπαλκόνι
θα βγω και πάλι για να τη δω.
Καθώς θα έρχεται απ' το δρομάκι
σαν γέρνει ο ήλιος να πιει νερό
στης αμαρτίας μου το σεντονάκι
κι απόψε πάλι θα τυλιχτώ.
Ανυποψίαστη-αγνή-καθάρια
σαν τη ψυχή ενός παιδιού
που νιώθει τη ζωή του άδεια
χωρίς τη χαρά του παιχνιδιού.
Τόσο απόλυτη-στυγνή σαν νόμος
τόσο ευάλωτη σαν λυγαριά
να μείνει όρθια σαν έρθει ο πόνος
στης εγκατάλειψης την ερημιά.
Μα είναι απέραντη εκτός ορίων
σαν μία θάλασσα χωρίς στεριά
ταξίδι στο άγνωστο χαμένων πλοίων
με προορισμό τους το πουθενά.
Κι ανανεώνεται απ' τα όνειρα της
κάθε που πάει να βρει στεριά
αναταράσσοντας τα στάσιμα νερά της
κι από το τέλος της ξαναρχινά.
Ανυποχώρητη-σκληρή και μόνη
χωρίς εσένα εγώ δεν ζω
στου καραβιού μου το τιμόνι
εσύ θα δείχνεις ό,τι αγαπώ.
Απέραντα τρυφερό που είναι Jo, σαν μια γαλήνια θάλασσα δίχως στεριά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατάλαβες που αναφέρεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί οι άλλοι ακόμα το ψάχνουν!
Τι σημασία έχουν οι άλλοι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρκεί εσύ να την έχεις βρει.
Δεν μπορώ να ξέρω σε τι ακριβώς αναφέρεσαι αλλά κρύβει τόση τρυφερότητα όση και μια Αγάπη! :)
Σωστά τα λες!
ΑπάντησηΔιαγραφή