Κεριά-Κ.Π.Καβάφης

Οι αγαπητές του μέλλοντός μας μέρες

ωσάν κεράκια στέκονται εμπροστά μας

σαν μια σειρά κεράκια αναμμένα-

χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν-

μια θλιβερή σειρά κεριά σβησμένα

τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμα-

κατάμαυρα κεριά, κυρτά, λειωμένα...

Δεν θέλω να τα βλέπω-με λυπεί η μορφή των

και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.

Εμπρός κοιτάζω, τ' αναμμένα μου κεριά!

Δεν θέλω να γυρίσω, να μη δω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν...

Υ.Γ

(Φίλε Γιώργο...παίρνω πίσω ό,τι είχα πρώτα πει!)