Εσώκλειστος

Τίποτα πια δεν περιμένει

όλα κυλούν σαν το νερό

τίποτε άλλο δεν μου μένει

παρά να σου ευχηθώ: "καλή αντάμωση!"

Σβήσε τα φώτα και τα παράθυρα κλείσε

μη βγάζεις άχνα περνάει ο καιρός...

Κοιτάζω πίσω μου το χθες,

μοιάζει με φαντάρο που φιλάει στη σκοπιά του

με έναν γέρο που τον αφήσαν τα παιδιά του

με μια αρτίστα που χορεύει σε μια πίστα

μ' ένα τσιγάρο που καπνίζει σαν φουγάρο.

Κοιτάζω έξω απ' τον τοίχο που έχω κτίσει

κι έρχεται ο ήλιος που ανατέλλει απ' τη δύση

είναι οι λέξεις καρφωμένες μην τις τρέξεις

είναι οι ελπίδες που σου έστησαν παγίδες.

Κοιτάζω μέσα στης ψυχής μου τα κομμάτια

η αγάπη μένει σε κάτι ανήλια σοκάκια

φοράει τα ρούχα μιας πόρνης, που σκοτώνεις

και με το αίμα της τις παλάμες σου λερώνεις.

Κλείσε την πόρτα δεν αντέχω άλλα φώτα

ξέρω πως τίποτα δεν θα 'ναι όπως πρώτα

η αλήθεια μόνη κάθε βράδυ με γυμνώνει

και η αμφισβήτηση σαν μαχαίρι χαρακώνει.

Τίποτα πια δεν περιμένει

όλα μιλούν μια προσευχή

κι ο νους μου μοιάζει με οπή

γεμάτη απόβλητα...