Όνειρα και προσδοκίες

Άνοιξα της καρδιάς μου την πόρτα

κι αντίκρισα τις προσδοκίες

να στέκουν απ' τη μια μεριά

και τα όνειρα απ' την άλλη,

έχοντας γυρισμένη την πλάτη.

Στο βάθος τα νεανικά μου χρόνια

έπαιζαν ανέμελα στο σαλόνι.

Σαν ένα ζευγάρι αποξενωμένων συζυγών

που ακόμα συνυπάρχουν κάτω απ' την ίδια στέγη,

μόνο και μόνο για τα παιδιά τους…

Ίσως και για την αγάπη που κάποτε ένιωσαν.

Έκλεισα την πόρτα κι έφυγα…

Έφυγα μακριά για να μη βλέπω

… "πόσο τα χρόνια μ' άλλαξαν!"