04 Μαρτίου 2013

Ολόγυρα μου















Απέραντος κόσμος
μέσα σε μια λίμνη νερού.
Πράσινα μάτια
σ' έναν πίνακα ζωγραφικής.
Κι εγώ περιμένω στη στάση το λεωφορείου,
και μια ζωή κτίζω το δικό μου νεκροταφείο.

Γκρίζα σύννεφα,
για πουλιά τ' ουρανού.
Λευκά τριαντάφυλλα,
πάνω σ' ένα σκήνωμα νεκρού.
Κι εγώ περιμένω τη βροχή,
θέλω μιαν άλλη εποχή.

Σπασμένος θυμός,
στα κομμάτια κάποιου ανθοστόλιστου βάζου.
Όρια αγάπης,
που δεν ένιωσα ποτέ!
Κι εσύ περιμένεις ν' ακούσει η καρδιά μου
το δικό σου όνειρο… Χα! Χα!

10 σχόλια:

  1. Μη γελας!
    Το δικο "μου" ονειρο δεν εχει φωνη δυνατη...
    Υπερασπισου το!
    ...
    Καλησπερα...
    Μεσα απο τα "λογια" σου
    φτιαχνω την "ταινια" μου....
    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Saoundrack σου βρήκα... σενάριο σου βρήκα... τι άλλο θέλεις;

      Διαγραφή
  2. Ενα καλο "τελος"....
    Ξερεις...
    Σαν αυτα που τριγυρνουν και στο δικο σου μυαλο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον αυτό θα το πληροφορηθείς απ' τις εφημερίδες... εάν το γράψουν!

      Διαγραφή
  3. Εκδιδουν εφημεριδες και στ'απανω μερη?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γυρίζουν και ταινίες με δραματικό τέλος... με τον πρωταγωνιστή να επιστρέφει στη γη.

      Διαγραφή
  4. Ευτυχως...συνηθιζω στην ιδεα του κομπαρσου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μιας και μίλησες για κομπάρσους, κι είσαι και του κινηματογράφου... διάβασε ένα παλαιότερο (των υποδημάτων μου):

      http://jokand.blogspot.gr/2012/11/blog-post_14.html

      Διαγραφή
  5. Ομορφο!!!
    Αρα να υποθεσω πως εχεις επιλεξει το ρολο σου πια
    κατα πως τον θες εσυ.
    Ή ακομα σμιλευεις τις λεπτομερειες του σεναριου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή