13 Μαρτίου 2013

Παραλήρημα

















Να 'χα το πέταγμα αητού
χωρίς φωλιά και σπίτι,
κι όταν θα σβήνω από χαρά
κλαδί να 'χω τη λύπη.

Να 'χα αγκαλιά το θάνατο
το χρόνο δίχως χρόνια,
και του χειμώνα τα πουλιά
να 'ναι τα χελιδόνια.

Να 'ταν την ώρα του πρωινού
να βασιλεύει ο ήλιος,
κι όταν θα νιώθω ισχυρός
να με προδίδει ο φίλος.

Να 'ταν η θάλασσα ουρανός
τ' αστέρια καραβάκια,
και στ' ουρανού τις ξαστεριές
να παίζανε παιδάκια.

Πάντα κάτι παράξενο
το νου μου κυριεύει,
κι ό,τι θεωρείται λογικό
εκείνος τ' αποφεύγει!

7 σχόλια:

  1. Ενα θα σου πω:
    Ή στραβος ειν'ο γυαλος
    ή ισιος...
    Εσυ στραβα δεν αρμενιζεις.

    Καλησπερα απο καρδιας...


    (ασχετο:την φωτο που διαλεξες την εχει δημιουργησει το αδερφακι μου για το φεστιβαλ κομιξ που εγινε το καλοκαιρι...χι χι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά μπράβο στο αδελφάκι να του πεις από εμένα... για το μήνυμα που πέρασε!

      Διαγραφή
  2. Βεβαιως και θα το κανω!
    Καληνυχτα...λιγο βιαια με αρπαξε
    ο μορφεας αποψε...αθελα του(μου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόσεξε γιατί και τα "κοιμισμένα" τα παίρνει το ρεύμα!

      Διαγραφή
    2. Υπαρχει λιγη δυναμη ακομα να σπαω τα εισαγωγικα.

      Διαγραφή
  3. Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν έρχονται έτσι όπως τα θέλουμε και τα περιμένουμε πάντα...
    Εγώ όμως στο εύχομαι, jokand!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή