Κ.Γ.Καρυωτάκης - Θάνατοι

Χεράκια, που κρατώντας τα τριαντάφυλλα

κι απ' τη χαρά ζεστά των φιλημάτων,

χεράκια, που κρατώντας τα τριαντάφυλλα

χτυπήσατε τις πόρτες των θανάτων-

ματάκια μου, που κάτι το εδιψάσατε

και διψασμένα εμείνατε ποτήρια,

ματάκια μου, που κάτι το εδιψάσατε

κι εμείνατε κλεισμένα παραθύρια-

ω, που 'χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,

κι ο λόγος σάς εδιάλεξε για τάφο,

ω, που 'χατε πολλά να ειπείτε, στόματα,

και τον καημό δεν είπατε που γράφω-

μάτια, χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου

τον πόνο κάποιας ώρας, κάποιου τόπου-

μάτια,χεράκια, στόματα, ιστορήστε μου

τον Πόνο των Πραγμάτων και του Ανθρώπου.

(Είναι άνθρωποι που την κακήν ώρα

την έχουν μέσα τους...)