Ποιητική συμφωνία

(21 Μαρτίου, παγκόσμια ημέρα ποίησης)

Κ' η σοφία γέννησε ποίηση…

Η εμορφία μίλησε ―με κολακευτικά λόγια― γι' αυτήν.

Το ίδιο κ' η αχαλίνωτη φαντασία…

Κ' η καθημερινότητα την αναζητά·

«μα 'κείνη δε θέλει να ευτελίζεται συνεχώς μαζί της!»

Προτιμά μοναχικές βραδιές, για λίγες παραστάσεις,

πλάι σε δειλινά και λαμπερά φεγγάρια,

κάτω από βροχή ή «στενάχωρο» ήλιο…

Η αγωνία κρυφοκοιτάζει το θυμό της…

Η ελπίδα, άλλοτε την κάνει παρέα κι άλλοτε όχι.

Η ανάγκη γίνεται  π έ ν α ,  ν’ απαθανατίσει την έμπνευση,

κ’ η ψυχή  σ τ α σ ί δ ι  να σταθεί, τον ύμνο της να ψάλλει…

Οι αναμνήσεις!.. Βιολιά που παίζουν

σε μελαγχολικό, νοσταλγικό τόνο…

Ακολουθούν τα τύμπανα της κολάσεως·

οι τύψεις κ’ οι ενοχές, τ’ ανακρούουν…

Τρομπέτα ο πόνος της καρδιάς

αναρριχάται απ’ τα στήθια σου…

Κ’ εκεί στη μέση, μαέστρος εσύ,

κρατώντας την μπαγκέτα

των πιο ατίθασων συναισθημάτων σου,

που διεκδικούν την αρμονία τους στο σύμπαν...

― Κυρίες και Κύριοι…

«Η συμφωνία των κυττάρων μου, αρχίζει!»