Σαν η ψυχή σου ταξιδεύει με το κύμα
νουθετώντας το μυαλό ν' αποδράσει,
ένα φθινοπωρινό απόγευμα, μιας εκδρομής δίπλα στη θάλασσα.
Μαγευτικό γκρίζο τοπίο, μα παράταιρα πρόσωπα!
Συνδαιτυμόνες της "κακιάς ώρας", που η τύχη έσμιξε…
Τη λάθος στιγμή… Στο λάθος μέρος…
Να σου μιλούν για πράγματα χαζά, καθημερνά,
που ο νους απέρριπτε·
για ν' απολαύσει ό,τι όμορφο ―από καιρό― στη μέρα σου έλαχε.
Χαμένες ώρες!..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου