Στοχαστής και λυπημένος

Αφήνω τους άλλους να με «κοροϊδεύουν»… και να τους κοροϊδεύω.

Να μου μιλούν για έρωτες, σχέσεις,

για ανθρώπους που αγαπούν τη ζωή,
για μισό-άδεια ποτήρια και μισό-γεμάτα,

για θετικές ενέργειες και αηδίες!

Καμιά φορά κοροϊδεύω κι εγώ τον εαυτό μου…

Αφού ξυπνάω το πρωί και πίνω amita motion!..

Κάνω κι ένα hi-five με τον εαυτό μου στον καθρέφτη,

(την τελευταία φορά κόντευα να τον σπάσω)… αλλά εις μάτην… Τίποτα!

Χαζά πράγματα…

Πριν φτάσει το μεσημέρι έχω πέσει στα «σκληρά»… στις δικές μου σκέψεις.

Πως μερικοί άνθρωποι περνούν  τη ζωής τους

χωρίς την παραμικρή σκέψη, απ’ αυτές που κάνω εγώ;

Τελικά, αυτοί είναι οι χαζοχαρούμενοι κι εγώ ο εξυπνολυπημένος!..

Μα, το ζητούμενο δεν είναι ποιος είναι ο ευτυχισμένος;..

Πολλές φορές το ’χω αναρωτηθεί… Τι θα προτιμούσα:

«Επιδερμικός» κι ευτυχισμένος;  Ή στοχαστής και λυπημένος;..

Και πάντα την ίδια απάντηση παίρνω:

«Στοχαστής και λυπημένος… χίλιες φορές!»

Γιατί ρε γαμώτο…