Προσδοκίες

Ταξίδεψε με στων ονείρων τα νησιά

όπως τα κύματα που σπρώχνουν το ένα το άλλο

που ξεψυχούν χαϊδεύοντας την αμμουδιά

δίνοντας τέλος στο ταξίδι της ζωής τους, το μεγάλο.

Ανέβασε με στις πιο ψηλές βουνοκορφές

ό,τι ακραίων συναισθημάτων αυτές εκφράζουν

και της ζωής οι αλλοπρόσαλλες σκιές

σαν από αητού το βλέμμα να φαντάζουν.

Τραγούδησε μου ένα τραγούδι της χαράς

όπου ο ρυθμός του τη καρδιά να ξεσηκώνει

σαν μια επανάσταση για αυτά που καρτεράς

όπως η φλόγα απ' τη φωτιά που δυναμώνει.

Γίνε βροχή και πότισε μου τη ψυχή

που διψασμένη μοιάζει με σκασμένο χώμα

γιατί είναι άνομβρη και η ελπίδα της δεν ζει

κι ό,τι λαχτάρησε δεν το 'χει βρει ακόμα.

Γίνε κυκλάμινο, λουλούδι ευωδιαστό

κι ύστερα γίνε το πιο πολύτιμο πετράδι

και της ζωής τον κακοτράχαλο γκρεμό

μεταμόρφωσε τον, σε καταπράσινο λιβάδι.