Με δοξάζουν οι άνθρωποι της προβολής
κάποιοι απίστευτα ηλίθιοι, ξερόλες της ζωής
επιζητούν λίγη απ' τη δόξα μου να πάρουν
και υποκρίνονται πως τάχα εμένανε γουστάρουν.
Γράφουνε στίχους, ανόητους, χαζούς
μιλούν για θάνατο, με όλους τους συμβολισμούς
ωραίες λέξεις σε βαρύγδουπες εκφράσεις
μα τους προδίδουν της ζωής τους οι αντιφάσεις.
Είναι ένας τρόπος να ξορκίσουν το κακό
πιστεύουν οι άμοιροι, πως αυτούς θα λυπηθώ
μα όταν στο διάβα μου τύχει και συναντήσω
θα εκλιπαρούν λίγη ζωή να τους χαρίσω.
Θα είναι οι ίδιοι, που παίρνουν ζωή απ' το θάνατο τους
και βαυκαλίζονται πως μ' έχουν στο πλευρό τους
μα είμαι το φόβητρο γι' αυτούς και το γνωρίζουν
κι ας λένε πως μόνο σ' εμένανε ελπίζουν.
Γιατί είμαι ο αθάνατος θάνατος εγώ
κι αυτό, μόνο σε εκείνους το χρωστώ
αφού θα υπάρχω, όσο θα υπάρχει η ζωή τους
και θα αρχίζω, μόλις τελειώνει η δική τους.
Αυτός είσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφή'γεια στο στόμα σου.
Καλημέρα!
Με τον εαυτό μου τα 'χω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘύμωσα μαζί του, γιατί ανακάλυψα στα ξαφνικά πως τελικά κι εγώ φοβάμαι το θάνατο!
Κι ας τον μακαρίζω τόσο...
Καλημέρα!
Κοίταξε ...αν πεθάνεις, θα σού φτιάξουν ένα αγαλματάκι κι ένα βίντεο που ζήτησες με τον Ρ. Αποστολίδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο μένεις ζωντανός δε θα κάνεις τίποτα άλλο από το να φοβάσαι το θάνατο και ριψοκινδυνεύεις να πεθάνει πριν από σένα ο Ρένος.
Δε σού τα λέω για να σε πείσω αλλά...