Είναι κάτι νύχτες

Είναι κάτι νύχτες που ο χρόνος σταματάει

ξυπνάει ο άλλος σου εαυτός, στα μάτια σε κοιτάει

ορθώνεται μπροστά σου και σε περιγελάει

κάθε καλή διάθεση εκείνος τη χαλάει.

Οι αναφορές του επίμονα τις μνήμες ξεδιπλώνουν

κι απάνω στο κρεβάτι σου, την πραμάτεια τους απλώνουν.

Από τη μια οι αγάπες σου να στέκουν ματωμένες

κι από την άλλη οι ανάγκες σου σαν νύμφες ξεχασμένες.

Είναι κάτι νύχτες που η συνείδηση σου

σου ψιθυρίζει δειλά στ' αυτί:"Αυτή είναι η ζωή σου;"

Και τότε εσύ τρελαίνεσαι και το μυαλό σου χάνεις

κι ορκίζεσαι συμβιβασμούς ποτέ ξανά μη κάνεις.

Νιώθεις το ταβάνι στα στήθια σου να πέφτει

και από τη ζωή σου, να φεύγεις σαν τον κλέφτη.

Σαν ο συναγερμός μέσα σου θα κτυπήσει

θα αισθανθείς τον πανικό, να φύγεις θα σ' αφήσει.

Για μια αλλιώτικη ζωή, να γνωρίσεις άλλα μέρη

ποτέ καράβι μη βρεθεί πίσω για να σε φέρει.

Είναι κάτι νύχτες που βγαίνουν τα εσώψυχα σου

και με ενοχές γεμίζουνε την άδεια κάμαρα σου...

Η αλήθεια μένει μόνη και σε ξεγυμνώνει

κι ύστερα με απαξίωση σου απλώνει το σεντόνι.