Παράδοση ψυχής

Ένα πακέτο από τσιγάρα στο τραπέζι

παραδίπλα-το σταχτοδοχείο,

με αποτσίγαρα γεμάτο-αναμνήσεων στιγμές.

Όπου φωτίζει-από κερί αναμμένο

το ραδιόφωνο να παίζει τραγούδια στο χθες

να σφυρίζει καθώς φεύγει της ζωής το τραίνο

κι εγώ να έχω διαπράξει ένα έγκλημα-"ιδιαζόντως ειδεχθές"

από αυτά που σε δικάζουν της ψυχής οι δικαστές.

Ό,τι αγάπησα, ό,τι λάτρεψα έχει πεθάνει

ό,τι όμορφο έζησα κι αισθάνθηκα έχει χαθεί

γι' αυτό το έγκλημα που έχω κάνει

έχει σαν τίμημα την θανατική μου ποινή.

Τώρα μόνος στο δωμάτιο, καπνίζω

καθώς βλέπω τη φλόγα του κεριού

το βιβλίο της ζωής μου, ξεφυλλίζω

κι αισθάνομαι την παρουσία του κενού.

Του κενού-που στη ζωή μου έχει αφήσει

η αλόγιστη σπατάλη της καρδιάς

η ανάγκη να αγαπάει και να μισήσει

ό,τι άγγιξε το χέρι της φωτιάς.

Μιας φωτιάς-που μες στα στήθια σιγοσβήνει

καθώς καίει τ' απομεινάρια μιας ζωής...

Που αν φουντώσει;

Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει.

Κι αν σβήσει;

Θα είναι παράδοση ψυχής.