Αποκαθήλωση

Ελπίζω μια μέρα πως θα χαμογελάσω κι εγώ...

Θα απαλλαγώ από τη καθοδήγηση της μεμψίμοιρης εικόνας μου

και θα δεχθώ τη μικροπρέπεια της ύπαρξης μου.

Οι ενοχές μου θα πάψουν να με κοιτούν μετά βδελυγμίας

και θα κατανοήσουν την ελαφρότητα της άκαρπης ζωής μου.

Οι ουτοπικές κοσμοκρατορικές μου τάσεις θα αποκαθηλωθούν

και από τους αμείλικτους και άμεπτους τοίχους της συνείδησης μου

θα βρεθούν στα συρτάρια των περιττών και άχρηστων, τώρα αντικειμένων μου

μαζί με την αγωνιστικότητα μίας καρδιάς που από καιρό ψυχορραγεί.

Καμιά φορά ο ρεαλισμός ανέχεται τη φαντασίωση

μόνο και μόνο για να σπιλώνει συνειδήσεις!