Καρτερώντας...

Με στοιχειώνει ο φόβος

της ανυπεράσπιστης νύχτας.

Αυτής, που δε σε δικαιώνει ποτέ!

Να καρτερείς το ξημέρωμα

με τη γεύση της πίκρας,

λαθεμένης ελπίδας,

ουρανού χαραυγής.