Απουσία

Η απουσία μου αυτή, θα 'ναι για πάντα

σαν του θανάτου την ατέλειωτη σιωπή
κι όταν θ' ακούς ερωτική μπαλάντα
θα κλαις… γιατί για σένα θα 'ναι μακρινή.

Τα περιστέρια, που άφησες και φύγαν
δε θα σου φέρουν ούτε ’να κλαδί ελιάς
γιατί εκεί που πέταξαν και πήγαν
τα 'χει σκεπάσει όλα ο χιονιάς.

Κι όταν τα χρόνια σου θα φεύγουν, θα περνάνε
στον ίδιο τόνο με την ίδια μοναξιά
θα λες: "θεέ μου, αχ! να ξέρα που να 'ναι…
θα ζει μονάχος ή σε μια άλλη αγκαλιά;"

Κι όλα αυτά που μαζί είχαμε ζήσει
στη μόνη της ζωής μας χαραυγή
θα 'ναι τα στέφανα στον τάφο του έρωτα μας
που τον εθάψαμε μια Κυριακή πρωί.