Η άλλη μέρα...

Ρουφάς τη σκόνη σου
οι σόλες των παπουτσιών σου έρπουσες...
χαράσσουν το μονοπάτι της φυγής
κάστρα υψώνουν οι αλήθειες στου μυαλού σου τις όχθες
πριν το ξημέρωμα πρέπει να είσαι εκεί.

_ Ξύπνα, σου λέει!

Γίνεται ουρανός η θάλασσα
κι ο ήλιος ανατέλλει απ' το βυθό της
φύκια κορδέλες ανεμίζουν στα μαλλιά της εσωστρέφειας
χαϊδεύοντας τα, χάνεται στην άβυσσο που γέννησε η χθεσινή σου νύχτα.

_ Ξύπνα, σου λέει!

Πεσμένα φύλλα οι φόβοι σαπίζουνε στο χώμα
οι αγωνίες ανηφορίζουνε το δρόμο τους
κι εσύ κατάκοπος μόλις που προλαβαίνεις να τις φτάσεις.
Οι δρόμοι κοίτες ποταμών για αυτά που θέλεις
ότι ονειρεύτηκες η αυγή δεν στο χαρίζει.

_ Ξύπνα, σου λέει!

Κάθε πρωί στο αντικρινό μπαλκόνι
σου γνέφει καλημέρα η ελπίδα
καθώς ρουφάς την πρώτη γουλιά απ' τον καφέ σου
αισθάνεσαι πως σήμερα είναι η "άλλη μέρα".

_ Φύγε, σου λέει!

Μόλις που προλαβαίνεις...
και μην κοιτάξεις πίσω σου
σκόνη θα δεις και τίποτε άλλο.

Ρουφάς τη σκόνη σου
οι σόλες των παπουτσιών σου έρπουσες...
κύκλους διαγράφει η φυγή...
αύριο θα 'ναι μια "άλλη μέρα"
...η ίδια μέρα...