Στους αλαφιασμένους δρόμους
και στους δρόμους της χολής
που τα 'χνάρια σου ματώνουν
το κουράγιο σου να βρεις
δεν ταξίδεψε ο ήλιος
και το χώμα τους σαθρό
τα πνεμόνια αυτή τη σκόνη
την επίνουν για νερό.
δεν ξαπόστασε η αλήθεια την τρόμαξε το δειλινό
μήτε αστέρι τρεμοπαίζει για να βρουν τον γυρισμό.
Κάθε τόσο στο ανηφόρι η καρδιά σου λαχταρά
και η λάσπη σαν την βδέλλα στα παπούτσια σου κολλά.
Στους καταραμένους δρόμους
τους δρόμους για το πουθενά
σε παντρεύτηκε η ανάγκη
και σε ξέχασε η χαρά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου