Για τους δυνατούς και πειθαρχημένους

Αγέρωχη, μα ανύπαρκτη, ζωή χωρίς σκοπό

τα μάτια σου δεν δάκρυσαν από χαρά ή λύπη

λες: "ποτέ μου δεν το ένιωσα, τι πάει να πει αυτό

και πάντα απ' τη ζωή μου, το συναίσθημα, θα λείπει!"

Πειθαρχημένο στράτευμα, όλη η ύπαρξη σου

κι ως σκληροτράχηλος στρατηγός, εσύ το διοικείς

να εκτελείται αυστηρά η κάθε προσταγή σου

μα από στρατιώτες ακάπνιστους, στη μάχη της ζωής.

Πιστεύεις πως είσαι ο δυνατός και όλα τα ορίζεις

μα σαν θα 'ρθουν τα δύσκολα, θα 'σαι τόσο μικρός!

Όλα αυτά που πίστευες, θα τα αναθεωρήσεις

"εν μια νυκτί" ό,τι έκτιζες, θα γίνει ένας σωρός.

Τότε κι εσύ θα ζήσεις, ως νέος Ναπολέοντας

τη καταστροφή σου, στο δικό σου Βατερλό

εάν δεν καταλάβεις πως της ζωής ο πόλεμος

κερδίζεται με πόνο, γι' αυτά που αγαπώ.

Γιατί η ζωή μας είναι, ευαίσθητο λουλούδι

που για να το συντηρήσεις, χωρίς να μαραθεί

πρέπει να το ποτίζεις, με δάκρυα και τραγούδι

από τα πλήκτρα της καρδιάς, να παίζει η μουσική.