Μυστικά, που μοιάζουν τόσο κοινά,
τα διακρίνεις στην κάθε ματιά
μα δεν ακούγονται…
Σε ξυπνούν τις νύχτες αργά,
σου σκοτώνουν τα πρωινά,
τη μέρα κρύβονται…
Κάνεις πως δε σ' αφορά,
"είναι καθάρια η δική σου ματιά!.."
Μα λέει τ' ανείπωτα...
Υπάρχω λες, μα δε ζω…
Κι αν είμαι αυτό που μπορώ…
Είμαι το τίποτα!
Υπάρχω, μα δε ζω
ΑπάντησηΔιαγραφήκι αν είμαι αυτό που μπορώ
είμαι το τίποτα!
Μένει να ζήσουμε λοιπόν!
Άψογο(ς)!
Καλημέρα jo!
"Μένει να ζήσουμε λοιπόν!"
ΔιαγραφήΠρέπει και να μας αφήσουν, Flashaki!
εξαρτάται.. τί θεωρείται απαραίτητο;
ΔιαγραφήΕμείς οι πολλοί... θεωρούμε απαραίτητο την ίδια "αξιοπρέπεια" ή έστω την ίδια "αξιοκρατία" των λίγων.
Διαγραφήθεωρείται..παθητική..αι
ΑπάντησηΔιαγραφήέχεις δίκαιο. ως προς την αξιοπρέπεια
(το δεύτερο μισό δεν θα παραστήσω οτι το κατανόησα)
αν θέλεις πέρνα να διαβάσεις ενα άρθρο που έβαλα..
Καλή σου μέρα!
Και πολύ καλά κάνεις!(που δεν παριστάνεις... αυτό μας "έφαγε" στις μέρες μας... που παριστάνουμε!)
ΔιαγραφήΕσύ πιστεύεις πως αυτοί που μας κυβερνούν ή κατέχουν δημόσιες θέσεις, είναι άξιοι της θέσης που κατέχουν;
Επί της ευκαιρίας σε παραπέμπω σ' ένα παλιότερο ποίημα μου, που αναφέρομαι σ' αυτούς:
http://jokand.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2.html
Καλημέρα!