06 Φεβρουαρίου 2013

Το αετόπουλο

















Ψεύτη ουρανέ που μου 'ταξες
τη γη να αγναντεύω,
κι έγινα αετόπουλο
εσένα να γυρεύω.

Θαύμασα την ανατολή
του πρωινού την αύρα,
μα απ' το απομεσήμερο
με "τσάκισε" η λιακάδα.

Το δειλινό ξαπόστασα
πάνω σ' ένα κλαράκι…
"Ωραίο που 'ταν τ' όνειρο
μα κράτησε λιγάκι!"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου