Ψεύτη ουρανέ που μου 'ταξες
τη γη να αγναντεύω,
κι έγινα αετόπουλο
εσένα να γυρεύω.
Θαύμασα την ανατολή
του πρωινού την αύρα,
μα απ' το απομεσήμερο
με "τσάκισε" η λιακάδα.
Το δειλινό ξαπόστασα
πάνω σ' ένα κλαράκι…
"Ωραίο που 'ταν τ' όνειρο
μα κράτησε λιγάκι!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου